recensie: Paupers Field by Dylan Leblanc

Het jaar begint goed. De nieuwe cd van Teitur heb ik al besproken. Deze week kunnen jullie recensies verwachten van nieuw werk van Over The Rhine, The Veils en John Vanderslice. Maar nu nog even terug naar 2010, waarin de Amerikaanse 20-jarige Dylan Leblanc met een verrassend volwassen debuut kwam: Paupers Field.

Voor wie van americana, folk, roots of zeg maar gewoon country 😉 houdt is dit genieten. De muziek is prima in orde, de melodieën zijn prachtig en de warme (soms wat zoete, maar bij tijd en wijlen ook wat doorrookte) stem van Dylan vertelt de typische country-verhalen op een manier dat je alleen maar meer wilt. Emmylou Harris komt zelfs nog even om de hoek kijken in `the creek don’t rise’. Enige minpuntje zou kunnen zijn dat het tempo over de hele cd wel erg rustig is, maar eigenlijk stoort dat helemaal niet. Leblanc heeft met zijn twintig jaren een ongelofelijk volwassen plaat afgeleverd. Dat beloofd nog wat voor de toekomst!

Een gedachte over “recensie: Paupers Field by Dylan Leblanc

Reacties zijn gesloten.