In 2012 maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van Tonnie, in het dagelijks leven programmeur voor De Spot in Middelburg, echtgenoot en vader van twee prachtige dochters. Onder zijn alter ego Broeder Dieleman maakt hij broeierige op americana-leest geschoeide en in plat Zeeuws-Vlaams gezongen liedjes, die vaak over het alledaagse plattelandsleven gaan…
The Cosmic Carnival (winnaars Grote Prijs 2009) kwamen in 2012 al met een sterk debuutalbum (Change The World Or Go Home) dat bol stond van de vrolijke dansbare jaren `60 liedjes. Op opvolger Mon Cher Amour wordt uit een andere vaatje getapt. Een donkerder vaatje, al wordt het zeker niet somber. Met de opener (tevens…
Amen Dunes – love Amen Dunes (het alter ego van Damon McMahon) brengt veel samen waar ik muzikaal gezien van hou: ik hoor Jim James (My Morning Jacket), Phosphorescent, Syd Barrett, Devendra Banhart en Will Oldham. Hoewel zijn roots in lo-fi liggen is Love absoluut geen rammelig album. Het is goed geproduceerde muziek, met een…
In februari recenseerde ik al de ep `fever to the form’, de voorloper van dit album. Ik trok toen al referenties met Nick Drake en Fink. Voeg aan dat rijtje gerust nog namen als José Gonzalez en Damien Rice toe, ook om aan te geven dat Nick Mulvey in de constante stroom aan hippe `singer-songwriters’…
In 2012 verscheen Gert Boersma (Silmus) plots vanuit het niets op het Volkoren label met een ambientplaat (Ostara) die een mysterieuze en Scandinavische sfeer ademde. Shelter is het tweede album, waar wederom Minco Eggersman een dikke vinger in heeft gehad. Daarnaast bijdragen van Jan Borger en Mirjam Feenstra. De filmische ambientachtige sfeer is behouden, en…
Fatoumata Diawara is een bijzondere persoonlijkheid, een begaafd muzikant/zangeres en een prachtige vrouw. Dat ik niet de enige ben die die mening is toegedaan blijkt wel: Grounds is afgeladen, het concert volledig uitverkocht. Nu is Grounds niet een heel grote zaal (er gaan zo’n 200 mensen in) en dat is juist fijn: het blijft daardoor…
Het nieuwe album van Woven Hand / Dave Eugene Edwards is heavy. Dat was het vorige album (The Laughing Stalk) ook al, maar hier gaat Edwards nog een stapje verder. Zware metalen en massieve grooves zijn niet van de lucht, en toch blijft het nog genoeg americana om niet totaal te bevreemden. Dat heftige kon…
‘Dames en heren, welkom bij De Dood van de Zoon. Wilt u uw telefoon uitzetten en absoluut niet applaudisseren?’ Initiatiefnemer Pieter-Jan Rodenburg heet ons zaterdagavond welkom bij de voorstelling De Dood van de Zoon in de bijpassende sfeervolle Geertekerk in Utrecht. Samen met mede-Mousiquant Kees zit ik op de derde rij. De kerk zit behoorlijk vol.…
De 34-jarige japanse trompettist Takya Kuroda woont al jaren in New York en studeerde daar aan The New School For Jazz & Contemporary Music. Wellicht dat je hem kent van José James, waarmee hij sinds diens album Black Magic (2010) samenspeelt. Ook bracht hij zelf al twee albums uit, maar Rising Son is zijn `major-label’…
Elbow was aan het begin van dit millennium samen met bv I Am Kloot een van mijn favoriete indiebandjes. De sprankelende, intieme, filosofisch getinte liedjes op Asleep In The Back en Cast Of Thousands, ik heb ze grijs gedraaid. Niemand kende de band toen nog, althans: bijna niemand. Ze kwamen een beetje op in de…
Fenster maakte in 2012 al indruk op me met hun debuutalbum Bones, waarmee ze het zelfs schopten tot mijn top 10 van dat jaar. De heerlijke melancholische indiepop met zware new-wave inslag en hier en daar wat experiment kon mij toen en nog steeds zeer bekoren. Met hun tweede langspeler slaan ze geen radicaal andere…
Over het Belgische label Zeal hebben we hier al vaker de loftrompet gestoken. Aan het Zeal-firmament verscheen begin 2012 plotseling de charmante Renée Sys met het kwetsbare liedje Dum Dum Dum, en even later haar debuutalbum Extending Playground, een ingetogen en dromerig album. Op Marching gaat Renée (geheel zoals de albumtitel doet vermoeden) toch wel…
“Stel je voor: Marlene Dietrich, Nico en Patti Smith, verenigd in een persoon”, schreef ik in 2012 over Andrea’s debuutalbum Blackbird. Andrea Schroeder is gezegend met een prachtige, licht hese, donkere stem. Mevrouw heeft inmiddels zelf ook wel begrepen dat dit haar grote kracht is, althans: op haar tweede album Where The Wild Oceans End…
~ dit is een gastrecensie door Dirk-Jan Mudde ~ Aafke Romeijn, een lerares Nederlands uit Utrecht, heeft het opnieuw voor elkaar gekregen om een dijk van een plaat af te leveren. Met haar eerste worp, het Engelstalige Stella Must Die!, heeft ze al laten horen dat ze met gemak boven het maaiveld van het Nederlandse…
Het spijt me. Mijn eerste recensie van 2014, meteen een wat onbeleefde binnenkomer. Het is in ieder geval een opvallende titel, die van de nieuwe Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (alias Silver Mt. Zion alias ASMZ alias Silver Mt. Zion alias The Silver Mt. Zion Memorial Orchestra and Tra-La-La Band alias Thee Silver Mt. Zion…
Aan het begin van dit jaar merk ik dat er in 2013 een aantal albums zijn uitgekomen waar ik niet aan toe ben gekomen, mooi voor mij dat er nog zoveel moois te ontdekken valt en dat wil ik jullie niet onthouden. Daarom een aantal korte besprekingen van albums uit 2013 die ik toch de…
Helaas kon ik tijdens het Snowstar festival op 13 december vorig jaar niet bij de luistersessie van The World Of Dust aanwezig zijn. Tijdens deze luistersessie, waar het album Bhava voor het eerst aan de wereld werd getoond, konden in een speciaal ingerichte ruimte een groep mensen met koptelefoons tegelijkertijd het hele album integraal beluisteren.…
~ dit is een gastbijdrage van Dirk-Jan Mudde ~ Mijn grootste ontdekking van het afgelopen muziekjaar kwam uit onverwachte hoek. Met releases van grote namen als Arcade Fire, The National, Thom Yorke’s Atoms For Peace en Nick Cave en zijn Bad Seeds als concurrentie, leek het niet voor de hand liggend dat een mij nog…
the town sign says `come again’ but I will not every stop’s a question a question mark Chris Eckman is inmiddels wel een bekende naam in de mousique regionen. Al bijna drie decennia is hij een van de voortrekkers van The Walkabouts, en daarnaast heeft hij samen met Hugo Race (The Bas Seeds) een dikke…
Dit album mag natuurlijk niet ontbreken in de besprekingen van 2013. Daarom op de valreep nog een recensie van Wim, die hij eerder voor Heaven schreef: Son Lux LanternsJoyful Noise Recordings/Konkurrent Lichtgeraakte composities Laten we er niet omheen draaien, Lanterns, een werkelijk magistraal album, lijkt zich te kunnen opmaken voor de herwaardering die zich over…
My Baby is een piepjong bandje uit Amsterdam en bestaat uit de kaaskoppen Cato van Dijck (zang en gitaar), Daniel de Vries (gitaar) en Joost van Dijck (drums en zang). Ik zeg kaaskoppen (met een knipoog), omdat dit het des te bijzonderder maakt wat voor muziek dit gezelschap voortbrengt: een hypnotiserend en ultraheet brouwsel van blues,…
Ik ben een moeilijke muziekluisteraar. Mede-Mousiquant Kees klaagt er weleens over dat ik zeker 88 keer naar een album moet luisteren waar hij zelf al lang en breed lyrisch over is voordat ik iets van een mening erover heb. Nou is dit zwaar overdreven en wil hij mij waarschijnlijk gewoon op de zenuwen werken. Daar…
Voor mij was de eerste kennismaking met het Artvark Saxophone Quartet een indirecte. Doordat tenorsaxofonist Mette Erke ging samenwerken met Michel Banabila. Vervolgens kwam ik bij Artvark terecht ten tijde van hun samenwerking met sopraan Claron McFadden. Het kwartet, dat bestaat uit vier van de beste saxofonisten van Nederland, is sowieso nogal avontuurlijk ingesteld. Ze werkten naast…
Op de valreep in 2013 komt daar ineens dit prachtige album van British Sea Power: From The Sea To The Land Beyond. Het is geen gewoon album, maar een soundtrack bij een film, de gelijknamige BBC documentaire waarin filmmateriaal van de Engelse kust is te zien (over een periode van 100 jaar verzameld). British Sea…
Mijn favoriete Leonard Cohen plaat is `songs of love and hate’. De minimale aanpak, het betoverende getokkel van de gitaar, de warme bariton van Cohen, en de prachtige diepgaande teksten. In meerdere opzichten doet dit werk van de Rotterdamse singer/songwriter Hidde van Schie me aan die plaat denken; zeker bij de tweede cd van dit…
Weer een album van Howe Gelb, en dat terwijl hij de afgelopen tijd al een album met Giant Giant Sand uitbracht, met tussendoortje Dust Bowl op de proppen kwam en tevens druk doende is geweest om veel oude albums weer opnieuw uit te brengen; voegt weer een Gelb album nog wat toe zou je je…
Spain kennen we bij mousique goed. Ooit geïntroduceerd door Daniel Drost is het vooral het nummer Spiritual dat grote indruk maakte, en niet alleen bij ons. Het nummer is o.a. gecoverd door Soulsavers, Midnight Choir én Johnny Cash! De muziek van Spain is niet gemakkelijk, je moet er echt aan wennen. Ze worden meestal ingedeeld…
People don’t know nothing anymore can’t get it figured out folks just wandering around justify doing without… Terry Lee Hale, dat is niet echt een naam die blijft hangen, wel? En hoewel de 60-jarige een indrukwekkende muzikale carrière op zijn naam heeft kennen weinig mensen (in Nederland althans) hem. Toch is hij een van de…
De zusjes Lily & Madeleine hebben dit jaar hun debuutplaat uitgebracht. Ze zijn 16 en 18 jaar oud, volop deel van de Yolo-generatie (Yolo = ‘you only live once’), het leven lacht hen toe. Hoe komt het toch dat ze zo volwassen klinken en hun liedjes zelfs wat droevig soms? In een interview zeggen ze…
`If this is heaven, I need something more’ – Reflektor Het vierde album van Arcade Fire is anders. Niet dat de band ooit al betrapt kon worden op het herhalen van zichzelf, maar op Reflektor zetten ze (met co-producer James Murphy van LCD Soundsystem aan boord) echt een grote stap voorwaarts. Of dat alle fans…
mousique.nl 