Ook al is ons blog formeel in ruste, brengen wij toch op veler verzoek (voornamelijk van de redactie zelf) opnieuw onze jaarlijstjes. Hieronder volgen de lijstjes per persoon (op volgorde van binnenkomst), zonder redactionele tussenkomst of voorafbepaalde structuur. Zie het als een ongestructureerd goudmijntje waar je naar hartelust in kunt grasduinen, op zoek naar pareltjes…
Op verzoek en omdat we het zelf natuurlijk ook niet kunnen laten willen we jullie nog eenmaal verheugen cq lastigvallen met onze jaarlijstjes. 2014 was een geweldig muziekjaar met vele prachtige releases, het was dus niet zo gemakkelijk om dat terug te brengen tot een top 10 of iets in die orde. Doe er je…
In het voorjaar van 2010 besloten Daniel de Wolf en Peter Tuin samen met Daniel Drost en David Sies om te starten met dit blog. Beiden waren bezeten van goede muziek en hielden van schrijven. We wilden onze liefde voor (soms onbekende) muziek graag delen met anderen. Enige tijd later sloot Kees van den Berg…
In 2012 maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van Tonnie, in het dagelijks leven programmeur voor De Spot in Middelburg, echtgenoot en vader van twee prachtige dochters. Onder zijn alter ego Broeder Dieleman maakt hij broeierige op americana-leest geschoeide en in plat Zeeuws-Vlaams gezongen liedjes, die vaak over het alledaagse plattelandsleven gaan…
Is er sprake van een revival van Afrikaanse muziek in de westerse pop-scene? In de dance-scene is al langer een duidelijke invloed van afrofunk te merken, alsmede stijlen als Azonto, Kudoro, Soukous, Hiplife, etc. In Rotterdam zijn er speciale Afrikaanse dansavonden, die echt niet alleen door Afrikanen bezocht worden, en in Amsterdam zal het niet…
The Cosmic Carnival (winnaars Grote Prijs 2009) kwamen in 2012 al met een sterk debuutalbum (Change The World Or Go Home) dat bol stond van de vrolijke dansbare jaren `60 liedjes. Op opvolger Mon Cher Amour wordt uit een andere vaatje getapt. Een donkerder vaatje, al wordt het zeker niet somber. Met de opener (tevens…
Amen Dunes – love Amen Dunes (het alter ego van Damon McMahon) brengt veel samen waar ik muzikaal gezien van hou: ik hoor Jim James (My Morning Jacket), Phosphorescent, Syd Barrett, Devendra Banhart en Will Oldham. Hoewel zijn roots in lo-fi liggen is Love absoluut geen rammelig album. Het is goed geproduceerde muziek, met een…
In februari recenseerde ik al de ep `fever to the form’, de voorloper van dit album. Ik trok toen al referenties met Nick Drake en Fink. Voeg aan dat rijtje gerust nog namen als José Gonzalez en Damien Rice toe, ook om aan te geven dat Nick Mulvey in de constante stroom aan hippe `singer-songwriters’…
In 2012 verscheen Gert Boersma (Silmus) plots vanuit het niets op het Volkoren label met een ambientplaat (Ostara) die een mysterieuze en Scandinavische sfeer ademde. Shelter is het tweede album, waar wederom Minco Eggersman een dikke vinger in heeft gehad. Daarnaast bijdragen van Jan Borger en Mirjam Feenstra. De filmische ambientachtige sfeer is behouden, en…
Fatoumata Diawara is een bijzondere persoonlijkheid, een begaafd muzikant/zangeres en een prachtige vrouw. Dat ik niet de enige ben die die mening is toegedaan blijkt wel: Grounds is afgeladen, het concert volledig uitverkocht. Nu is Grounds niet een heel grote zaal (er gaan zo’n 200 mensen in) en dat is juist fijn: het blijft daardoor…
Damon Albarn (Blur, Gorillaz) is een van de grote creatieve geesten in de hedendaagse popmuziek, zoals bijvoorbeeld een David Byrne (Talking Heads) dat in zijn tijd was. Iemand die enerzijds aan de lopende band ijzersterke popliedjes produceert – alsof het niets is – en anderzijds inspiratie put uit obscure muziek van over de hele wereld.…
Even geen tijd voor uitputtende recensies, maar de onderstaande releases (sommige net uit, andere komen er snel aan) wil ik jullie zeker niet onthouden. Dus simpelweg een lijstje met zeven hoesjes, een paar zinnen, muziekjes en releasedatums. Dig it for yourself! Mensenkinderen – het lied van schijn en wezen 04-04-2014 (Northern Star) Tweede studioalbum van…
Het nieuwe album van Woven Hand / Dave Eugene Edwards is heavy. Dat was het vorige album (The Laughing Stalk) ook al, maar hier gaat Edwards nog een stapje verder. Zware metalen en massieve grooves zijn niet van de lucht, en toch blijft het nog genoeg americana om niet totaal te bevreemden. Dat heftige kon…
Paul Janeway groeide op op het platteland van Alabama, in het zuiden van de VS. Hij genoot een streng religieuze opvoeding en luisterde in zijn jeugd vooral naar christelijke gospelmuziek en een beetje soul. Zijn moeder vond ooit de cd Nevermind op zijn kamer en gooide hem meteen weg. Janeway, die inmiddels wat afstand heeft…
Bongomatik, waar kennen we die naam ook al weer van? Het was een beroemd design bedrijf, dat in de jaren `50 furore maakte met hippe designs en slogans, en tegenwoordig staat voor hippe vintage (voor wie het hele verhaal wil weten, je kunt het hier lezen). Bongomatik is ook een tien(!)koppig muzikaal gezelschap uit Rotterdam…
We weten het, het is de laatste tijd wat stil alhier; dat komt omdat de halve redactie aan het vasten is, en de rest zich met andere dingen ledig houdt. Om het gemis wat te compenseren hier in een keer vijf recensies van pareltjes uit de Lage Landen, recent uitgekomen of nog te verschijnen. Wolf…
De 34-jarige japanse trompettist Takya Kuroda woont al jaren in New York en studeerde daar aan The New School For Jazz & Contemporary Music. Wellicht dat je hem kent van José James, waarmee hij sinds diens album Black Magic (2010) samenspeelt. Ook bracht hij zelf al twee albums uit, maar Rising Son is zijn `major-label’…
Micah Paul Hinson heeft geen gemakkelijke start gehad. Hij groeide op in Abilene, Texas, en raakte in zijn jonge jaren behoorlijk ontspoord, tot hij uiteindelijk in de goot terecht kwam, verslaafd en dakloos. Rond die tijd ontmoette hij John Mark Lapham, die later in The Earlies ging spelen. Na de eeuwwisseling had Hinson zich weer…
More Research From The Same Dept is een vervolg op Banabila’s album uit 2011 dat The Latest Researcht From The Department Of Electric Engineering heette, hetgeen een mijlpaal in zijn ouvre was, omdat Banabila daarmee duidelijk de weg van electronische industriële noise inslaat. Daarvoor had hij al wel meer experimenten met zuiver electronische muziek gedaan,…
Elbow was aan het begin van dit millennium samen met bv I Am Kloot een van mijn favoriete indiebandjes. De sprankelende, intieme, filosofisch getinte liedjes op Asleep In The Back en Cast Of Thousands, ik heb ze grijs gedraaid. Niemand kende de band toen nog, althans: bijna niemand. Ze kwamen een beetje op in de…
Peter Barzin: to live alone in that long summer 24-02-2014 (Monotreme) De nieuwe plaat van Barzin is (ondanks de titel) geen zomerse plaat, het is meer als de afgelopen winter die eigenlijk een extreem lange herfst was. Warme, broeierige loomheid, een fluweelzachte stem, invloeden uit postrock, singer/songwriter, slowcore, americana en jazz. Denk aan een combinatie…
het aftellen is begonnen: het nieuwe album van Elbow komt eraan… nog heel even geduld, hier nog even de single New York Morning als opwarmertje:
Fenster maakte in 2012 al indruk op me met hun debuutalbum Bones, waarmee ze het zelfs schopten tot mijn top 10 van dat jaar. De heerlijke melancholische indiepop met zware new-wave inslag en hier en daar wat experiment kon mij toen en nog steeds zeer bekoren. Met hun tweede langspeler slaan ze geen radicaal andere…
Nick Mulvey is de onopvallende percussionist in Portico Quartet, een geweldig ensemble voor hedendaagse jazz (hebben daar zelfs een Mercury prijs mee gewonnen). Op een dag besloot Mulvey echter uit de schaduw te stappen en solo wat dingetjes op te nemen. Hij verruilde zijn hang voor een akoestisch gitaar, et voila: in november 2012 was…
Peter heeft weer zo’n `multilayered soundscape experience’ in elkaar geknutseld, getiteld `into unknown territories’. Zoals de titel al aangeeft geen lieve piano-ambient muziek, maar een spannende ontdekkingsreis met veel drones en wisselende sferen. Durf je het aan, dan kun je luisteren via de mixcloud link in het zijmenu rechts, of (tijdelijk) de mix downloaden via…
Peter St. Vincent: st. Vincent 24-02-2014 (Republic/Loma Vista) Alleen die cover al: Annie Clark aka St. Vincent zit daar op een troon als een pop-godin, het ontbreekt haar voorwaar niet aan zelfvertrouwen. En terecht: het album hakt erin zoals vroeger een album van Björk erin kon hakken. En de getalenteerde multi-instrumentaliste doet daar ook niet…
De Rotterdamse singer/songwriter Mark Lotterman brent met Year Without Summer alweer zijn vierde studioalbum uit. Eind 2012 bracht hij nog het allerminst vrolijke album Funny uit, waarop vakkundige americana uit de lage landen te horen was. Ook al bevatte dat album meer uptempo liedjes dan het onderhavige, het was ook toen al tristesse dat de…
Over het Belgische label Zeal hebben we hier al vaker de loftrompet gestoken. Aan het Zeal-firmament verscheen begin 2012 plotseling de charmante Renée Sys met het kwetsbare liedje Dum Dum Dum, en even later haar debuutalbum Extending Playground, een ingetogen en dromerig album. Op Marching gaat Renée (geheel zoals de albumtitel doet vermoeden) toch wel…
In de avond en nacht van vrijdag 7 op zaterdag 7 februari genoten we met zijn vijven (de meerderheid van de mousique redactie aangevuld met de familie Boluijt) ter huize van Wim weer enorm van een geslaagde en enigszins bizarre mousique-avond. En bij dat bizar duidt ik vooral op de zeer breed uiteenlopen playlist die…
“Stel je voor: Marlene Dietrich, Nico en Patti Smith, verenigd in een persoon”, schreef ik in 2012 over Andrea’s debuutalbum Blackbird. Andrea Schroeder is gezegend met een prachtige, licht hese, donkere stem. Mevrouw heeft inmiddels zelf ook wel begrepen dat dit haar grote kracht is, althans: op haar tweede album Where The Wild Oceans End…
mousique.nl 