Fris, authentiek en geweldige harmonie. Wat wil je nog meer als country fan…? Ja ja, het is zover. Deze recensie is mijn ‘coming out’. Ik houd van country! Ik heb het vaak ontkend of verbloemd met termen als ‘americana, country rock, nashville sound, american roots’ en ga zo maar door. Maar ik vlucht niet langer.
Deze eerste cd van The Secret Sisters met dezelfde titel is de schaamte voorbij. Echte country … en ik vind het heerlijk.
De cd uit najaar 2010 brengt je terug naar de eerste helft van de vorige eeuw, en is tegelijk ook eigentijds.
Opgenomen met de techniek uit de 50-er jaren onder het vaderlijk oor van de grote T Bone Burnett. Er kwam geen computer of digitale opnameapparatuur aan te pas. Zoals de stemmen klinken in het echt moesten ze ook klinken op het album. En als het waar is dat deze dames in levende lijve ook zingen als de twee zoetgebekte vogeltjes op de cd, dan belooft dat veel goeds voor de concerten.
De cd bestaat uit een mengeling van country en traditionals, twee klassiekers van country grootvader Hank Williams, twee eigen nummers en een gedurfde uitvoering van ‘Something Stupid’. Aan die laatste, vooral bekend door Frank Sinatra, moest ik wel even wennen.
De vrolijke cd sprankelt van het ene naar het andere nummer en is te snel voorbij. Dat is dan wel weer een nadeel. Lang duurt de pret niet met 11 nummers van gemiddeld 2,5 minuut.
Ook in voor echte country, dan is het zeker een aanrader. Ben je nog niet zover als ik, dan mag je ’m ook aanschaffen onder het mom van ‘americana’ of ter voorbereiding op je toekomstige reis naar de Verenigde Staten.
Tracklist:
1.Tennessee me
2.Why baby why
3.The one that I love is gone
4.My heart skips a beat
5.Something stupid
6.I’ve got a feeling
7.Do you love an apple
8.All about you
9.Waste the day
10.Why don’t you love me
11.House of gold
Live klinken ze inderdaad ook zo mooi …
mousique.nl 
Haha, ik houd ook van country hoor! En bluegrass. En americana. Klinkt leuk dit, meenemen de 21e!
Doe ik 🙂
Het sfeertje op deze cd doet me erg denken aan de soundtrack van O brother, where art thou? Die soundtrack is trouwens ook geproduceerd door T Bone Burnett en gaf toen een geweldige boost aan de waardering van country.
En ja mensen, als je nu echt geraakt wil worden door Amerikaanse oermuziek moet je subiet Harry Smith’s Anthology of American Folk Music aanschaffen: een ware Fundgrube (6 cd’s in een prachtige box) aan gospels, murderballads, worksongs, etc. etc. Dit is de bakermat van de moderne Amerikaanse muziek en een inspiratiebron voor menig artiest.
Bedankt voor je reactie. Die vergelijking met ‘O brother…’ kom je inderdaad meer tegen. Leuke tip die Anthology. Ga ik eens opzoeken.
Ja, die Anthology… Die stond een tijdje op mijn verlanglijstje, net als soortgelijke verzamelingen van Amerikaanse oermuziek als Goodbye Babylon en Fire In My Bones. Er zitten twee nadelen aan: de kwaliteit van geluidsopnames zijn slecht en ze zijn duuuuur.
Die twee nadelen die Daniël noemt, zijn ook wel weer relatief.
Kijk, van digitale technieken hadden ze in de jaren dertig, veertig van de vorige eeuw nog niet gehoord, laat staan dat ze deze toepasten. Maar die ruis en kraak heeft ook wel z’n charme. En het gaat natuurlijk om de liedjes. En die zijn echt krachtig.
En ach, die box is zeker duur, maar gaat ook een leven mee, en dan valt 100 euro toch ook wel weer mee. Een auto is een stuk duurder, en die ruilen we zo weer in…
Een goed alternatief bieden trouwens de boxjes die Proper Records uitgeeft. Deze zijn een stuk goedkoper: 15 a 20 euro en dan heb je vier cd’s plus goed gedocumenteerd boekwerkje. Zo heb ik de Properboxes van The Carter Family en Hank Williams. Geweldig in één woord, enne… de geluidskwaliteit is redelijk tot goed (naar huidige maatstaven)
fire in my bones staat voor 20,- op cdwow
Klopt natuurlijk. Ik heb ook oud, geremasterd country, blues, gospel en jazzmateriaal. Dat is geweldig en heeft zeker z’n charme, maar al met al draai ik het vrij weinig. Het gekraak en de ruis gaan op den duur toch irriteren. En daarbij: honderd euro is voor mij wel een hoop geld, daar kan ik ook vijf nieuwe cd’s voor kopen…
Waar koop jij je cd’s?
Voor 100 euro koop ik meer nieuwe cd’s…
En wat die ruis betreft, je moet het inderdaad wel met mate tot je nemen.
Bijvoorbeeld Op zondagavond, box op schoot, cd’tje in de speler, boekwerk uit de box erbij en die prachtige linernotes lezen. Glas whiskey in de buurt… En dan daarna zo’n nieuwe cd in de speler… Niet al te vreemdsoortig, want vrouwlief moet niet hoofdschuddend de kamer verlaten, toch? Life is good!
Haha, klinkt goed!
Als ik de prijs lees van die Anthology, dan geldt voor mij wel hetzelfde als voor Daniel. Liever een heel aantal nieuwe cd’s. Maar ja, als je dan zo’n luisteravond omschrijft krijg ik toch haast de kriebels in mijn portemonnee 🙂
Ach, een beetje schilderen met woorden is mijn vak…
Als het over de aanschaf van die Anthology en nieuwe releases gaat, is het voor mij geen of/of, maar en/en. Ik zie die nieuwe releases namelijk als loten aan een stam, die ooit wel met liedjes als van de Anthology begon. Die Anthology is dus een diepte-investering.
Voor mijzelf zie ik zo’n box als een typisch verjaardagsgeschenk; die voel je niet in je eigen portomonnee 😉
Zo heb ik voor dit jaar On the Rural Route van John Mellencamp op mijn verjaardagslijstje staan (4 cd’s in een koffietafelboek, in warme sepiakleuren, met een schat aan informatie). Eerder genoemde vrouwlief hoeft er dus niet over in te zitten wat ze haar echtgenoot kan schenken… Tja, een beetje hebberd schuilt er wel in mij.
7 september staan de dames in café de Unie in Rotterdam (ism Rotown):
http://www.rotown.nl/07-09-2011/the_secret_sisters_//_locatie_de_unie
Da’s zeker bij jou om de hoek? Of heb je er aandelen? Of is het vanwege je huidige retro-mood?
Met naderend noodweer krijg ik opeens heel veel zin in herrie…