Daan: Le Franc Belge theater-tour 15-01-2014 (CCHA)

Voor de derde keer binnen 12 maanden mag ik een van België’s grootste singer-songwriters live aan het werk zien. En het is tot nu toe iedere keer anders geweest. Eerst de club tour van Le Franc Belge, dan een festivaloptreden (op Cactus Festival Brugge) en dan vanavond de theatertour. Nog voor het doek open gaat…

Gabriel Rios + Hydrogen Sea 20-12-2013 CCHA

“een man met een gitaar alleen op het podium, en hij pakt het podium en de uitverkochte zaal met gemak in”  Vrijdagavond 20 december trokken mijn echtgenote en ik naar het Cultureel Centrum om Gabriel Rios te zien optreden. Deze Puerto-Ricaanse Belg heeft een paar jaar in Noord Amerika gewoond en is sinds een tijdje…

Giant Giant Sand 06-11-2013 CCHA

Voor mij is ook Giant Giant Sand een ontdekking, her en der (ook hier op mousique) hoorde ik al wel wat waaien over de legendarische Howe Gelb, maar voor mij is dit een eerste kennismaking. Bij binnenkomst werd de status van Gelb bevestigd door een oud-collega van mijn vrouw. Hij volgt  Gelb al meer dan…

Chantal Acda & Nils Frahm CCHA 15-11-2013

“Eenvoudig, breekbaar en overdonderend” Er stonden weer klinkende namen op de affiche van het CCHA op 15 november. Ik ging dan ook vol verwachting naar Hasselt. Daar kon ik plaats nemen op een halve meter afstand van het podium, het voelde bijna of je zelf op het podium stond. De stemmige muziek die opstond en…

Sommerhus – sommerhus

Toen ik onlangs op het spoor kwam van Sommerhus riep hun muziek meteen een soort `Nancy Brick’ gevoel bij me op. Op de een of andere manier deed de muziek van het ene duo me aan het andere duo denken, ook al zijn ze in veel opzichten niet te vergelijken. Dat dit niet toevallig is…

AC Berkheimer – equation of state

Eind jaren ’80 begon ik te houden van de alternatieve gitaarpop. Daarvoor was ik vooral verslingerd aan synthesizermuziek. Maar radioprogramma’s als De Wilde Wereld (VPRO) en De Verrukkelijke 15 (VARA) brachten mij in aanraking met gitaarbands als REM, The Smiths en Jesus and the Mary Chain, enz.  Sindsdien is de alternatieve gitaarpop en -rock een onmisbaar element in…

Recensie: Anna von Hausswolff – Ceremony

Laat zich ’t orgel overal! (Psalm 150, berijming van 1773) Op Facebook plaatste ik eens een afbeelding van Marius van Dokkum. Hierop zien we een organist die dwars door de orgelbank én -gaanderij is heengezakt. De muziekbladen dwarrelen nog naar beneden. De goegemeente zingt intussen onbewogen en stug door. Deze komische afbeelding riep nogal wat…

Recensie: Mudhoney – Vanishing Point

Sub Pop is één van de betere platenlabels. Menig artiest of band van dit label staat in mijn kast: Low, Beach House, Fleet Foxes, Iron & Wine, The Postal Service, The Shins, Retribution Gospel Choir, enz. enz. Het label resideert in Seattle – de geboortestad van de grunge. Sub Pop speelde in de ontwikkeling van…

Concertverslag: Low (De Duif Amsterdam, 9 mei 2013)

En zo hadden we toch nog een volle kerk op Hemelvaartsdag. Dat was bij ons ’s morgens in de kerk in Nieuw-Vennep wel anders. Hemelvaart is al sinds tijden ‘het stiefkind van de christelijke feesten’. Mensen gaan eerder dauwtrappen of naar de meubelboulevard dan naar een kerk. Behalve op Hemelvaartsavond in De Duif in Amsterdam. Deze…

recensie: Samba Touré – Albala

Samba is een `zoon’ van Ali Farka Touré; niet letterlijk, maar speelde in het verleden in de begeleidingband van zijn grote voorbeeld. De uit Noord-Mali afkomstige zanger/gitarist behoort vandaag de dag bij de top van de West-Afrikaanse muzikanten. Albala, zijn derde album, is donker van toon en duister qua thematiek. Niet verwonderlijk, want Mali is…

recensie: Junip – Junip

Ik had al iets geschreven over de vooruitgeschoven single van de band van Jose Gonzales: In The Line Of Fire. De sound is beproefd, niet verrassend, maar degelijk, heerlijke wollige pop met een gruizig randje. Met de typische stem van Gonzales erbij schept dat een heerlijk sfeertje waar ondergetekende niet snel genoeg van krijgt. Ondanks de…

Recensie: Retribution Gospel Choir – 3

Q: How do you follow-up a four-song 7”? A: With a two-song full-length. Zo begint zanger/gitarist Alan Sparhawk de bio op de website van Retribution Gospel Choir. Het schetst de onvoorspelbaarheid van Sparhawk, voorman van Low en zijn nevenband Retribution Gospel Choir (voortaan: RGC). Bij ieder nieuw Low-album is het ook maar afwachten welke verrassende…

Recensie: Herrek – Waktu Dulu

Toen ik een kind was, zei de juffrouw tegen mij: ‘Jij moet maar dominee worden. Je weet zoveel van de Bijbel!’ Zelf had ik daar toch net wat andere ideeën over. Zendeling wilde ik namelijk worden. Dan kon ik ook uit de Bijbel vertellen, maar dat wel in verre landen en vooral: spannende avonturen beleven! Van…

Recensie: Nachtpost – Licht

Afgelopen december kreeg ik deze cd in handen (hij verscheen al eerder in 2012). Aangezien december bij mij om andere prioriteiten vraagt, kwam ik er niet toe om snel een recensie te schrijven. ‘Ieder nadeel heeft z’n voordeel,’ pleegt een orakel uit Barcelona te zeggen. In dit geval was het voordeel dat ik het album…

De Vingerhoed: Peter Case – Walk In The Woods

Dankzij een vriend op Facebook kwam ik hem zomaar weer tegen: één van mijn muzikale helden van weleer. Ooit speelde hij in de ruige band The Plimsouls. In 1986 bracht hij zijn titelloze soloplaat uit en 3 jaar later zijn meesterwerk (met de onmogelijk lange titel): The Man with the Blue Post-Modern Fragmented Neo-Traditionalist Guitar. Daarna…

Recensie: Machinefabriek – Secret Photographs

Stel je voor dat Willem Holleeder al z’n hele leven prachtige pentekeningen blijkt te maken. Niemand weet ervan, maar na zijn dood zouden ze te voorschijn komen. Die verborgen kant zou ons verbazen en misschien ook wel ontroeren. Die ontroering maakte zich werkelijk van mij meester toen ik hoorde van een onvermoede kant van Alvin Karpis. Hij was een…

Re:converse kunst festival 10-11-12

Re:converse Casino beringen 10-11- 2012 Op een druilerige zaterdag trokken we naar Beringen om daar het kunstfestival Re:converse te bezoeken, dat een showcase biedt aan jong Limburgs talent. Op deze avond voert de kunstvorm muziek de boventoon. Laat dat nu net een aardje naar het Mousique-vaartje zijn. Het zag ernaar uit dat het een avond…

De Vingerhoed : Fennesz – Valera mashup

Fennesz – Valera Mashup  Een Paar jaar geleden werd er door vrienden gevraagd of ik een paar nummers op wilde zoeken op internet die ze wilden gebruiken voor de doop dienst van hun eeste Dochter, toen hoorde ik voor het eerst Una Paralabra van Carlos Valera (ook the horen op the soundtrack van de film…

Recensie: A.R. Kane – Complete Singles Collection

Het gebeurt mij nog altijd: dat ik op muzikaal gebied iets volslagen onbekends tegen het lijf loop. Dan bedoel ik iets uit het verleden. Zoals de band A.R. Kane. Deze band uit de jaren ’80 en ’90 bestond uit twee leden: Alex Ayuli en Rudy Tambala. Ze begaven zich in de marge van de populaire muziek…

Recensie: The xx – Coexist

In mijn toch redelijk gevulde cd-kast is de afdeling van de X zeer spaarzaam bedeeld. Sterker nog: er staan slechts twee cd’s, beiden van The xx. Het bijzondere is dat ze er ongeveer hetzelfde uitzien, waarbij het eerste album helemaal zwart is en het nieuwe album Coexist juist helemaal wit. Helemáál zwart en wit zijn ze toch ook weer…

Recensie: Beach House – Bloom

Afgelopen Tweede Pinksterdag gingen wij naar het strand. In uitbundige zonneschijn reden we onze oprijlaan uit. Toen we bij Noordwijkerhout kwamen, wees mijn vrouw me op de wolken die aan de horizon verschenen. ‘Ach, dat is ver weg’, mompelde ik (tegen beter weten in). Maar toen we de afslag naar de strandovergang namen, kwamen de…

recensie: Denison Witmer – the ones who wait

Mono Vs Stereo inventief, introspectief, ingenieus Er schuilt iets bedrieglijks in de muziek van Denison Witmer. De eenvoudige snit van zijn akoestisch gitaarspel, zijn bedachtzaam langs oevers van traagheid wandelende liedjes en zijn altijd beschaafd achter in de rij wachtende stem, voor je het weet luister je nog wel maar hoor je niet meer. Wellicht…

Gitaar voor beginners

Dit soort filmpjes doen het bij mij altijd goed. Via Facebook kwam dit langs en ik wilde het jullie niet onthouden. Mocht je niet kunnen gitaarspelen, dan kun je het altijd met z’n vijven proberen. Ieder doet een stukje, veel eenvoudiger en het klinkt als een klok. Misschien een idee voor onze volgende mousique-avond?

Recensie: St Vincent Strange Mercy

Vincentius a Paulo (1581-1660) oftewel St. Vincent leidde, zoals elke heilige, een voorbeeldig leven. Hij zette zich met name in voor gevangenen, verwaarloosde jongeren en wezen. Je schijnt hem te kunnen aanroepen bij verloren voorwerpen en voor geestelijke ondersteuning. Zangeres St Vincent, pseudoniem voor Annie Clark, zet zich met name in voor sterke en tegelijk vervreemdende liedjes.