jaarlijstjes 2014

Op verzoek en omdat we het zelf natuurlijk ook niet kunnen laten willen we jullie nog eenmaal verheugen cq lastigvallen met onze jaarlijstjes. 2014 was een geweldig muziekjaar met vele prachtige releases, het was dus niet zo gemakkelijk om dat terug te brengen tot een top 10 of iets in die orde. Doe er je…

St. Paul and the Broken Bones – half the city

Paul Janeway groeide op op het platteland van Alabama, in het zuiden van de VS. Hij genoot een streng religieuze opvoeding en luisterde in zijn jeugd vooral naar christelijke gospelmuziek en een beetje soul. Zijn moeder vond ooit de cd Nevermind op zijn kamer en gooide hem meteen weg. Janeway, die inmiddels wat afstand heeft…

Bongomatik – bongomatik your life

Bongomatik, waar kennen we die naam ook al weer van? Het was een beroemd design bedrijf, dat in de jaren `50 furore maakte met hippe designs en slogans, en tegenwoordig staat voor hippe vintage (voor wie het hele verhaal wil weten, je kunt het hier lezen). Bongomatik is ook een tien(!)koppig muzikaal gezelschap uit Rotterdam…

Takuya Kuroda – rising son

De 34-jarige japanse trompettist Takya Kuroda woont al jaren in New York en studeerde daar aan The New School For Jazz & Contemporary Music. Wellicht dat je hem kent van José James, waarmee hij sinds diens album Black Magic (2010) samenspeelt. Ook bracht hij zelf al twee albums uit, maar Rising Son is zijn `major-label’…

My Baby – my baby loves voodoo

My Baby is een piepjong bandje uit Amsterdam en bestaat uit de kaaskoppen Cato van Dijck (zang en gitaar), Daniel de Vries (gitaar) en Joost van Dijck (drums en zang). Ik zeg kaaskoppen (met een knipoog), omdat dit het des te bijzonderder maakt wat voor muziek dit gezelschap voortbrengt: een hypnotiserend en ultraheet brouwsel van blues,…

recensie: Iron & Wine – ghost on ghost

Zet het nieuwste album van Iron & Wine op en het volume niet te hoog. Nodig wat vrienden uit, serveer een copieuze maaltijd, trek een wijn uit een prima jaar open, converseer wat en dit is de ideale achtergrond muziek. Ongemerkt trek je door zo’n beetje de hele Amerikaanse popmuziek-catalogus, het klinkt allemaal lekker smooth,…

recensie: Charles Bradley – victim of love

James Brown is niet dood. Hij heet tegenwoordig alleen Charles Bradley. Misschien doet deze typering de 64-jarige (!) uit Brooklyn afkomstige soulzanger tekort, misschien is het een geuzennaam. In elk geval is hij een van de weinigen die de grote Godfather daadwerkelijk benaderen. Het verhaal van Bradley is ook soul tot op het bot: opgegroeid…

finest vinyl album covers

Dat ik (Peter) een vinyl-liefhebber ben is inmiddels gevoeglijk bekend. Niet alleen klinkt vinyl beter (in elk geval in de oren van mij en andere verstokte romantici) maar een ander voordeel is de soms prachtige vormgeving. De goedkope manier waarop vandaag de dag de meeste cd’s worden vormgegeven (goede maar dure uitzonderingen hier en daar…

Nicole Willis & The Soul Investigators – tortured soul

In 2005 waren Nicole Willis (ooit zangeres bij The Brand New Heavies) en haar Finse zielenvorsers een van de eersten die in hun muziek de oude soul deden herleven. In die dagen was het enthousiasme voelbaar tot in je botten: soul was weer helemaal terug! En we waren helemaal vergeten hoe lekker die soul eigenlijk…

recensie: Cody ChesnuTT – landing on a hundred

“I was a dead man, I was asleep, I was a stranger in a foreign land, ‘till I met Thee” Met deze openingszin geeft Cody ChesnuTT meteen – als een soort negatief van Nick Cave (I don’t believe in an interventionist God) een duidelijk signaal af: dit album is het credo van een man die…

Recensie: Rubatong Rubatong

Het leven is vol verrassingen. Zo rond Allerheiligen (1 november) dacht blijkbaar dé Goedheiligman al aan mij. Ik weet niet waar ik het aan verdiend heb, maar plots zat er een pakketje in mijn brievenbus. Daarin ook het album van Rubatong. Die naam zei me helemaal niets.

review Hello Fear by Kirk Franklin

Leona Lewis-haters: sla deze recensie gerust over. Verdiep u weer in uw alternatieve, onafhankelijke, hoogstaande en obscure muziek. Dit is niet voor u. Nee, echt niet. Kirk Franklin maakt namelijk, o gruwel, een commerciële mix van blackgospel, r&b en hiphop die u zeker niet zal aanstaan. Dat gezegd hebbende, voeg ik er gelijk voor alle overgebleven…