In 2012 maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van Tonnie, in het dagelijks leven programmeur voor De Spot in Middelburg, echtgenoot en vader van twee prachtige dochters. Onder zijn alter ego Broeder Dieleman maakt hij broeierige op americana-leest geschoeide en in plat Zeeuws-Vlaams gezongen liedjes, die vaak over het alledaagse plattelandsleven gaan (vogels, de Schelde, leven en dood), maar altijd met een religieuze ondertoon, doorspekt met tale Kanaäns. Niet toevallig wordt Dieleman vaak als een soort Nederlandse Dave Eugene Edwards (Wovenhand, 16HP) gezien. Ook vergelijkingen met Bonnie `Prince’ Billy (Will Oldham) zijn niet uit de lucht gegrepen. Met de laatste gaat hij komende maand ook nog eens op tour door Nederland, naar allemaal bijzondere plekken zoals kleine kerkjes ed, waar de muziek van beiden ongetwijfeld goed tot hun recht zal komen. Op 9 september staat Broeder Dieleman ook nog eens in het voorprogramma van Damien Jurado en op 12 september is zijn eigen album presentatie, uiteraard in Middelburg.
Gloria is wederom geen lang album, en ligt qua sfeer in het verlengde van debuut album Alles Is IJdelheid en de ep Klein Zieltje. Gloria is misschien zelfs nog iets gedragener en donkerder, en dat komt dan met name door de introductie van de piano als nieuw instrument naast de banjo, gitaar en harmonium, en de wat slepender, Wovenhand-achtige composities (zoals we ook al op de ep konden horen). Janine van Osta geeft (gelukkig) wederom acte de presence, Dieleman kan haar tweede stem – die regelmatig geraffineerd tegen zijn eigen klagerige stemgeluid aanschurkt – niet ontberen. Naast Janine zijn er ook bijdragen van Adam Casey (The Boy Who Spoke Clouds) en Ersha Sollgar. Het album is geheel bij Dieleman thuis opgenomen en wederom geproduceerd door Pim van de Werken.
Net als de ep (en de tweede persing van het debuut) komt ook Gloria weer uit op het puike Utrechtse label Snowstar. Waarmee het label haar reputatie als neusje van de Nederlandse indie-zalm moeiteloos prolongeert.
Als ik eerlijk ben maakt Gloria niet zoveel indruk op me als Alles Is IJdelheid indertijd deed. Dat komt waarschijnlijk onder andere omdat je natuurlijk maar een keer zo verrassend kunt zijn. Een vervolg maakt altijd minder impact. Dat neemt niet weg dat Gloria een consistent, volwassen en mooi uitgebalanceerd album is, een waardige opvolger van Alles Is IJdelheid. Dieleman is muzikaal gezien zeker gegroeid, hij heeft minder nodig dan ooit om de juiste snaar te raken. En bij vlagen stijgt Gloria tot meeslepende hoogten, bijvoorbeeld bij de sirenenzang op Aalscholvers of de eruptie aan het einde van Adriana.
release: 05-09-2014 (Snowstar)
mousique.nl 