recensie: Silmus – shelter

In 2012 verscheen Gert Boersma (Silmus) plots vanuit het niets op het Volkoren label met een ambientplaat (Ostara) die een mysterieuze en Scandinavische sfeer ademde. Shelter is het tweede album, waar wederom Minco Eggersman een dikke vinger in heeft gehad. Daarnaast bijdragen van Jan Borger en Mirjam Feenstra.
De filmische ambientachtige sfeer is behouden, en wordt zelfs verder doorgetrokken. De piano heeft een meer prominente rol en dat maakt dat veel tracks nog gedragener zijn. In vergelijking met het debuut is de muziek volwassener, beter uitgebalanceerd en rijker aan klankleur. Minimale sfeermuziek die referenties oproept als Stars Of The Lid, Nils Frahm en Sylvain Chauveau.
Volkoren heeft altijd al gegrossierd in subtiele melodieuze popmuziek met een hoge mate van verstilling, Silmus vormt als het ware de kroon hierop.