More Research From The Same Dept is een vervolg op Banabila’s album uit 2011 dat The Latest Researcht From The Department Of Electric Engineering heette, hetgeen een mijlpaal in zijn ouvre was, omdat Banabila daarmee duidelijk de weg van electronische industriële noise inslaat. Daarvoor had hij al wel meer experimenten met zuiver electronische muziek gedaan, maar was hij toch vooral bekend van meer electro-acoustisch georiënteerde en vaak jazzy muziek (waarvan hij onlangs nog een mooi overzicht heeft gegeven op de verzamelaar Float). Op MRFTSD gaat Banabila verder op deze weg. We horen pure witte ruis, kraak, diverse electronische en metaalachtige geluiden (alsof je daadwerkelijk in een of andere machinewerkplaats rondloopt), drones, pianoklanken etc.
Wat Banabila hier doet is niet perse nieuw en hij is ook zeker niet de enige die dit vandaag de dag nog doet. Wel bekruipt mij bij sommige van die releases wel eens het gevoel dat het allemaal wel erg stuurloos en willekeurig is, alsof de muzikant zelf ook niet goed weet wat er gaat gebeuren als hij aan bepaalde knopjes draait. Bij Banabila niet, MRFTSD is een intrigerende, onheilspellende en filmische compositie, de man weet heel goed waar hij mee bezig is en hoe hij spanning op kan bouwen, ook met (schijnbaar) abstracte geluiden. De futuristische titels als Cricket Robotics, A Giant Cyborg And Tiny Insect Drones en Alien World passen goed bij de sfeer die deze plaat oproept: dit zou heel goed de soundtrack bij een sci-fi movie kunnen zijn. Of, wellicht nog beter: bij een film van Tarkovski.
Binnen het al indrukwekkende ouvre van Banabila kun je dit album gerust een meesterwerk noemen.
release: 30-01-2014 (Tapu)
mousique.nl 