De wat onderkoelde dromerige klanken waarmee Julie Fossaert’s debuut ep opent doen vermoeden dat we met een Scandinavische act te maken hebben. Tot ze begint te zingen: tu dis mon nom, la terre tremble; tu dis mon nom, le ciel s’ouvre (je noemt mijn naam, de aarde beeft, je noemt mijn naam, de hemel opent zich). Fossaert is een Française, uit Lille. Voorheen speelde ze in de mathrock band Radiateur, en ook speelde ze in Peru Peru, Tristeza en tourde ze o.a. als bassiste met de Japanse Asako Fujimoto (met haar band Windyhill Mill). Asako zingt tegenwoordig weer bij de mathrock band Ed Wood Jr (ook uit Lille). Asako schreef ook de tekst voor het laatste nummer op deze ep (Black Crow), een tekst die gek genoeg in het Engels is, terwijl ook een Japans nummer op staat (Hotaru Kana) en twee Franstalige liedjes.
Het albumpje is geproduceerd door een goede vriend van Fossaert (Daniel O’ Sullivan). O’ Sullivan kennen we van artrock bands als Guapo, Mothlite, Miracle en Ulver, maar hij speelde ook live met Sun O))). Naar mijn bescheiden mening is zijn invloed op dit plaatje goed te horen: ijle synthpop, uitgesponnen drones, vage herinneringen aan folk, neoklassiek en jazz, het is allemaal terug te horen. En toch is ook geen van deze elementen dominant, Fossaert’s muziek ademt mysterie, poëzie en is hier en daar haast etherisch te noemen. De teksten, poëtisch en af en toe zelfs hermetisch, sluiten perfect aan bij die sfeer. Fossaert neemt ons gedurende 5 songs mee in een ruim 18 minuten durende droom. Een droom waar allerlei wonderlijke wezens rondwaren en waaruit het ondanks de beklemmende sfeer slechts met moeite ontwaken is.
release: 03-06-2013 (Pilotti Records)
mousique.nl 
Deze bespreking maakt mij nieuwsgierig. Bedankt, Peter.
Ha, ik moest bij de eerste tonen direct denken aan Mum… Die gedachte laat me ook niet los. Soms vind ik het wel erg etherisch, maar ’t is een bijzonder plaatje. Dank!
Zware kost de laatste tijd bij jouw Peet. Probeer je een beetje tegenwicht te geven tegen je verhaaltjes over Daft Punk en Caro Emerald ? Voor mij hoeft dat niet hoor gewoon lekker blijven schrijven over wat je geraakt heeft of wat je leuk vind. 😉
Ik trek dit wat minder, die stem is er mij te veel aan. heb sowieso moeite met Frans gezongen muziek. Raar maar waar. Niet dat ik er niet voor open sta, op een of andere manier raakt het me dan gewoon minder.
Allez, volgens mij ben jij gewoon intussen een echte Vlaming, Theiz!