Ik had al iets geschreven over de vooruitgeschoven single van de band van Jose Gonzales: In The Line Of Fire.
De sound is beproefd, niet verrassend, maar degelijk, heerlijke wollige pop met een gruizig randje. Met de typische stem van Gonzales erbij schept dat een heerlijk sfeertje waar ondergetekende niet snel genoeg van krijgt.
Ondanks de warme sound is de mix niet dichtgesmeerd zoals vaak gebeurt met een vergelijkbare sound. De mix is open en klinkt fris er is ruimte voor de percussie en subtiele inkleuring van het pallet; nergens overheers er iets, en de stem – hoewel prominent – overheerst ook niet. Er zit toch ook een heerlijk vuil randje aan de songs met hier en daar een subtiele distortion.
Het album heeft een fijne afwisseling tussen uptempo en wat langzamere nummers, maar nergens wordt het echt `over the top’ ruig of overdreven rustig. Ik denk bij iedere luisterbeurt onherroepelijk terug aan de American Analog set, die een vergelijkbare sound hebben. Ook de overstuurde orgelsound van the Doors hoor ik terug, vooral op de kortste track van het album: Villain. So Clear is ook een heerlijke track; fijn subtiel orgelriedeltje, hier en daar lekker vervormd, en een lekkere groove. Baton is het meest opvallende nummer op het album: minimaal orgeltje en subtiele percussie, van mij had het gefluit er niet in gehoeven, maar toch ook weer erg fijn. Beginnings is ook een prachtig liedje met een heerlijk orgeltje (daar is ie weer), om je vingers bij af te likken. Samen met Baton zeker een van de spannendste tracks op het album.
Heerlijke werkmuziek is dit, ik vind de meeste tracks niet spannend genoeg om intens naar te luisteren, maar dat hoeft ook helemaal niet; er moet ook muziek zijn die gewoon goed klinkt. En dat doet dit zeker…
mousique.nl 
Ik weet het niet helemaal, Theiz. Het klinkt inderdaad best goed, zeker ook in productionele zin, maar ik vind het allemaal niet zo heel spannend. Dat had ik ook al met een liedje van Junip dat Peter op Radio Mousique draaide. Je hebt er wel een mooi verhaal van gemaakt! En dat clipje is fraai gefilmd en raadselachtig van inhoud.
hier hetzelfde; was indertijd altijd erg enthousiast over het werk van Jose Gonzalez en draai zijn albums nog steeds zo af en toe.
Junip heb ik nooit zo spannend gevonden en ook nu weer niet.
Als ik jullie reacties lees zijn we het grotendeels eens, niet spannend of verassend wel goed. Van mij mag dat best wel eens een keertje. 🙂
van mij ook hoor. het is in elk geval stukken beter dan dat koningslied van ons (*schaam*)
En van mij ook hoor. Niet heel mijn cd-kast is gevuld met spannende muziek… Dat zou ook behoorlijk vermoeiend zijn. Soms wil een mens ook gewoon gestreeld worden door lieflijke tonen (of murwgebeukt door felle riffs 🙂 )