Bersarin Quartett and Murcof ft Simon Geilfus (Anti VJ) 22-01-2013 CCHA

Bersarin Quartett and Murcof ft Simon Geilfus (Anti VJ) 22-01-2013 CCHA

Op een koude Dinsdag avond de dag na de meest depri maandag van het jaar trok ik naar het Cultureel Centrum Hasselt. Om samen met een heel aantal experimentele elektronica/ post klassieke muziek liefhebbers te gaan genieten van een dubbel concert van Murcof +Simon Geilfus en The Berasin Quartett. Ik vind het woord voorprogramma een beetje te min voor het Bersarin Quartett dus daarom dubbel concert

Berasin Quartett

Het Bersarin Quartet was de eerste act deze avond, dit project is geen Kwartet zoals de naam doet vermoeden, maar een eenmansproject (Peter schreef er als ist over in La liste 4). Maar op het podium wat schets mijn verbazing staat niet één iemand, ook geen kwartet maar een trio: dit moet gewoon een gimmick zijn! De bezetting is ook niet wat je zou verwachten: een laptop met synths (die uiteraard wel) maar ook  een drummer en een bassist/gitarist. Het begint direct indrukwekkend  een heerlijke drone en subtiele melodie waaieren ons om de oren. Een mooie vertolking van de studio opnames. Maar dan vallen de drummer en de basist in, en krijgt het geheel zowaar een post-rock karakter wat mij lichtjes doet denken aan de dynamiek van een optreden van Red Sparrowes of Explosions in the Sky. Die dynamiek die met name de drummer toevoegt aan de muziek is echt een meerwaarde, heerlijke strak rockende beats, die perfect meegaan met de geprogrammeerde meer complexe soms a-ritmische percussie. Veel show was er niet bij, maar dat hoef ook niet als het optreden dik in orde is.

Na een wissel van zaal, we moesten naar een grotere zaal, waarschijnlijk had dit te maken met de grote van het podium, want de gebruikte video schermen waren nogal groot. Het optreden is een gelegenheid samenwerking tussen Murcoff en Simon Geilfus, een video kunstenaar verbonden aan het collectief anti-VJ. De Heren nemen beide keurig plaats achter een tafel met twee laptops midden op het podium. Voor het podium is een transparant doek gespannen waarop de projecties van Geilfus te zien zullen zijn, en achter de artiesten zie je de projectie ook nog eens terug, alsof ze er middenin zitten.

Ook hier weer denderende drones, met een diepte waar geen eind aan lijkt te komen. Fijne soms pompende soms subtiele percussie/beats. Omlijst met minimale maar o zo overweldigende graphics. Het begint met een kleine bol midden op het scherm, die blijkt te bestaan uit een in elkaar gedrukt complex raster, dit raster vouwt zich op de muziek uit tot het het schermvullend is. De muziek is dreigend en brobbelt barst uit damt weer in langzaam opgebouwd, en de beelden gaan mee. Het geluid is hard en overweldigend, ik ben blij dat oordopjes gekregen heb, mijn broek trilt aan mij benen. Prachtig moment in de show, voor mij het meest indrukwekkend, is als het beeld perfect synchroon met de subtiele beats en bleeps van slecht een drietal met elkaar verbonden cirkels, opbouwt tot een complex schermvullend geheel. Elke verandering op het scherm hang samen met een onder deel van de compositie.

Deze prachtige imponerende avond deed me de “Blue Monday”  de dag er voor heel snel vergeten.