“I kept the note you never wrote, and put it with the rest I haven’t got”. Dat is nog eens songwriting en het is nog slechts de eerste zin van openingstrack Bullets. Let It All In is het zesde studioalbum van I Am Kloot, de uit Manchester afkomstige indieband die in 2001 (Natural History) en vooral in 2003 (selftitled) grote indruk op mij maakten.
I Am Kloot is net als Elbow een van de grote constante factoren in de Britse indiescene. In tegenstelling tot de band van Guy Harvey zijn ze echter nooit echt doorgebroken naar een groter publiek. Sky At Night (geproduceerd door Harvey) moest daar in 2010 verandering in brengen. Het bracht de band wel wat meer bekendheid, maar persoonlijk vond ik dat album toch niet zo geslaagd; te glad, te oppervlakkig, het pakte me gewoon niet. 
Let It All In is opnieuw door de mannen van Elbow geproduceerd, maar klinkt toch meer I Am Kloot dan de voorganger.
Het album voelt losser, spontaner, ruwer. De invloed van Harvey en co is wel terug te horen, maar de songs zijn toch niet overgeproduceerd (een euvel waar het laatste album van Elbow zelf imho wel aan lijdt).
Let It All In kent eigenlijk alleen maar sterke songs, maar voor mij springen er toch uit: het al genoemde Bullets (een klassiek I Am Kloot liedje), Hold Back The Night, Some Better Day, These Days Are Mine en de ingetogen afsluiter Forgive Me These Reminders.
Let It All In klinkt alsof het beste van I Am Kloot van de afgelopen 13 jaar is gebundeld op een album dat misschien niet het beste album van de band ooit is, maar toch zeker het beste sinds hun tweede album uit 2003.
release: 21-01-2013 (Shepherd Moon)
mousique.nl 
Ja gek dat die band na een droomstart ineens zo terugviel met vrij nietszeggende albums. Ik heb zelf enkel die uit 2003, maar vind een nummer als “Hold Back The Night” wel erg mooi weer. Dank voor het oplaaien van een vuurtje dat enkel nog smeulde…
Die Kloot is wel sterk !
Mooi verhaal, het album is zeker ok, maar laat bij mij minder indruk achter dan de plaat waar ik I,am kloot mee leerde kennen: Gods and Monsters.
God and Monsters is zeker geen slechte plaat Mathijs, maar ken je hun selftitled uit 2003 ook? Dat is toch wel hun meesterwerk. G&M kan er mee door, zeker in vergelijking met hun voorlaatste product, maar G&M moest w.s. meer rocken (van wie eigenlijk?) en dat is imho toch niet helemaal gelukt. I Am Kloot is toch het mooiste als ze gewoon I Am Kloot is 😉
Ik heb I Am Kloot nooit zo gevolgd, maar vooral dat eerste liedje hierboven is een pareltje!
Hoeft ook niet, die gelijknamige is voldoende….De nieuwe -ik heb hem inmiddels helemaal gehoord- vind ik aardig maar niet zo goed als hun tweede uit 2003. Het heeft wel wat weg van Al Stewart die een album maakt met het prachtige “Year Of The Cat” en waarbij de rest mwoah is. Geen slecht album, maar gewoon aardig
Hallo JW, wat zullen we nu krijgen? The year of the cat is een werkelijk prachtig album. Niks geen mwoah… Lord Grenville. On The Border, If It Doesn’t Come Naturally, Leave It. En Broadway Hotel en Flying Sorcery. Fraaie liedjes, uitstekend vertolkt en sterke teksten.
Ah spraakverwarring alom en onduidelijk achter elkaar geplaatst van mij….ik bedoel eigenlijk dat dat album is goed, de rest mwoah…Geen slecht album, maar gewoon aardig slaat weer op I Am Kloot… 🙂
Gelukkig. Ik dacht al… 🙂
Wel een goede gelegenheid om dit weer eens onder de aandacht te brengen:
Inderdaad, een prachtige plaat, Peter!
In Some Better Day zit een verwijzing naar The Love Song of J. Alfred Prufrock van T. S. Eliot:
For I have known them all already, known them all:
Have known the evenings, mornings, afternoons,
I have measured out my life with coffee spoons;
I know the voices dying with a dying fall
Beneath the music from a farther room.
So how should I presume?
ah, interessant om te weten.