Broken Circle Breakdown Bluegrassband Theater tour 21-12-12 CC Hasselt
Een vlaamse Bluegrass plaat ? Dat blijkt niet zo vreemd, zoals in een boel genres leeft er in het vlaamse land een bloeiende Bluegrass scene. Maar dat een Bluegrass plaat al een tijdje boven aan de ultra album top 50 staat dat is dan wel weer bijzonder. Ik mocht vrijdag 21 December een (uitverkocht) concert van het gezelschap dat hiervoor verantwoordelijk is bijwonen.
Even wat meer uitleg voor ik aan het concert verslag begin. The broken Circle Breakdown is een vlaamse film. In deze film speelt een van de hoofdrolspelers banjo in een Bluegrass band, vandaar dat de muziek een grote rol heeft in de film. Naar aanleiding van het succes van de film en vooral de soundtrack gaan de hoofdrolspelers Veerle Baetens en Johan Heldenbergh op tour met het gelegenheidsgezelschap The Broken Circle Breakdown Bluegrassband.
Deze band bestaat uit een aantal doorgewinterde (bluegrass) muzikanten: Bjorn Erickson, (de band leider die ook verantwoordelijk is voor het de arrangementen ) op dobro en gitaar, Karl Erickson (vader van Bjorn) op banjo, Lenn Dauphin op bas, Nils de caster op viool en Bert van Bortel op de mandoline en gitaar. Dat deze mannen wat van Bluegrass kennen is te horen. Het was een heerlijk ongedwongen typisch Belgisch sfeertje, en juist daarom kwam de muziek ook authentiek over.
Het concert vangt aan met een prachtig stukje close harmony, door alle mannen van de band rond één microfoon (want zo hoort het in de Bluegrass, vertelt Johan Heldenbergh ons later).Vervolgens komt Veerle Baetens bij op het podium en spelen ze ieder met een eigen microfoon verder. Johan Helderbergh babbelt de nummers op een prettige manier aan elkaar. Er wordt veel gelachen en de “goesting” om muziek te maken spat van het podium.
Een eerste kippevel moment kreeg ik bij een prachtige uitvoering van Wayfaring Stranger, heerlijk met die dobro bespeeld met bottle neck, en dat zalige spooky soundscape-like intro. Volgende hoogtepunt was hun vertolking van Further up the Road van Bruce Springsteen. Ook een moment wat bij mij is blijven hangen is de song die Veerle Baetens sameng met Karl Eriksson op Dobro en basist Len Dauphin brengt, prachtig ! Het laaste nummer is ook blijven hangen: een net als in begin Close Harmony en samen om één microfoon gebracht slaap liedje, erg fijn…
Ik ben onder de indruk, had niet echt hoge verwachtigen, maar ik heb genoten, meer nog ik heb een top avond gehad.
Zie hier een paar opnames die de sfeer goed weergeven:
Trailer van de film:
mousique.nl 
Perfecte sound, uitspraak een minnetje…… 😉
Ik snap wat je bedoeld, maar die heerlijke bottle neck sound maakt voor mij alles goed. Enne zeg nu zelf zouden wij beter engels zingen ?
Ha, over die film had ik al positieve berichten vernomen. Dat wordt met jouw enthousiaste verhaal alleen maar meer 😉
Grappig, ik had zulke muziek ook niet direct van jou verwacht, Theiz. Dat vind ik ook weer zo leuk aan jou!
Zelf vind ik het ietwat te traditionalistisch. Mad About Mountains spreekt mij wat meer aan, vanuit het Belgische Americana-geluid.
Maar in zo’n film zal het wel goed werken, denk ik!
Ik Schrijf ook een beetje over wat op mijn pad komt Kees, niet alleen over waar direct mijn voorkeur ligt, dat houd het allemaal leuk en fris. Ik zou dit niet als Americana bestempelen, Americana is in mijn ogen sowieso al wat alternatiever, dit is gewoon traditionele Bluegrass, dus ben ik het volledig met je eens…