la liste 52

Dit is de laatste `la liste’ van dit jaar. We zijn allemaal druk met onze jaarlijstjes, dus geen lange dit keer… De jaarlijstje komen trouwens morgen (1e kerstdag) op de site.

Peter

Sed Project – the end (eigen beheer)

De release was niet toevallig op 21-12-2012, het voorspelde einde van de wereld dat natuurlijk niet kwam. Of is het eigenlijk gewoon een nieuw begin, de overgang naar een ander tijdperk?
Als het gaat om de muziek van deze Rotterdamse band (bestaande uit o.a. Jean-Paul Grobben en Serge Dusault, Paul Davids en Mathijs Zijlstra) zou dat zomaar het geval kunnen zijn. Sed Project probeert in elk geval muzikaal nieuwe wegen te bewandelen. De muziek is een intrigerend filmisch mengsel van postrock, elektronische muziek, krachtige vocalen en akoestische instrumenten. Of het nu echt zo vreselijk vernieuwend is valt te betwijfelen, maar het is goed gedaan, de kwaliteit is dik in orde. Opener en titelnummer The End klinkt alvast heel vet!
En het leuke is: het hele album is te downloaden via hun bandcamp pagina. Gratis en voor niets (al blijft het natuurlijk fair om ze ervoor te betalen). Een cd bestellen kan daar ook.

an introduction to… A Toys Orchestra (Urtovox/DGR)

Ze spelen 11 januari op Eurosonic. In thuisland Italië behoren ze tot de grootste indie-acts. In 2013 verschijnt hun volgende album, en om ook in de rest van Europa wat meer bekendheid te krijgen touren ze nu rond en hebben ter intructie een soort compilatie-album samengesteld. En dat is inderdaad een goede introductie tot deze puike band. Geworteld in de punk en jaren ‘90 indie-rock, met hier en daar een vleugje psychedelica en wave, bogend op een jarenlange live-ervaring, en inmiddels verschillende grote prijzen in de wacht gesleept. A Toys Orchestra brengt puntige melodieuze popliedjes die staan als een huis. Luister maar eens, op hun bandcamp pagina bijvoorbeeld.
En onderstaand clipje moet je echt even bekijken:

Scott Walker – bish bosch (4AD)

Scott Walker schijnt een begrip te zijn, een inspiratiebron voor niet de minste artiesten, zoals David Sylvian, die ik hoog heb zitten. Ik had nog nooit van de man gehoord (grootse lacune in mijn muzikale opvoeding), maar werd door een 4-delige (!) recensie van de Subjectivisten op het spoor gezet. Als je meer over Walker wilt weten, lees dan dat stuk maar, wat ik er over kan zeggen: zeer intrigerende, eigenzinnige, loodzware en moeilijk te doorgronden muziek. Een voltooide luistersessie van dit album verdient een medaille, maar is een onvergetelijke ervaring. Vooral de stiltes zijn mooi, en dat bedoel ik niet humoristisch.