Re:converse Casino beringen 10-11- 2012
Op een druilerige zaterdag trokken we naar Beringen om daar het kunstfestival Re:converse te bezoeken, dat een showcase biedt aan jong Limburgs talent. Op deze avond voert de kunstvorm muziek de boventoon. Laat dat nu net een aardje naar het Mousique-vaartje zijn.
Het zag ernaar uit dat het een avond vol verassingen zou worden en dat was het ook!
Jan Swerts en Mad About Mountains waren de enige namen die mij bekend waren, maar helaas speelden ze tegelijk.
We kozen voor Jan Swerts ( zie concert verslag piano anders), hij speelde met een sobere combinatie van piano, stem en (een beetje) euphonium. We hebben Jan eerder al zien spelen met een voltallig koperensemble erbij, maar deze afgeslankte bezetting deed niets af aan de kracht van de muziek. Helaas hebben we enkel de laatste twee tracks van de 45 minuten durende set kunnen meepikken, maar het was een opmars voor de avond in verstilde pracht.
Daarna stond Lilli Grace op het programma; twee zusjes met piano, cello, hun stemmen en een lekkere bak vol elektronica. Na wat opstartproblemen met de geluiden voor de toetsten (lees: de elektronica) begonnen de zusjes er aan, en hoe ! Ze bliezen ons van onze sokken, niet zo zeer door het volume maar wel door de magische combinatie van hun stemmen en het frisse gebruik van hun instrumenten in combinatie met de elektronica.
Uiteraard komen er namen naar boven, mijn vrouw (ze zingt zelf ook) hoorde op bepaalde momenten in de uithalen Bjork terug, maar vooral een eigen geluid en een enorm bereik. Het blonde zusje haalde echt bijna alles uit haar stem, maar haar wederhelft moest er zeker niet voor onderdoen. De nummers waren niet dichtgeplamuurd, er was zelfs ruimte voor stilte in de set…
Zo jong en zo echt, zonder pretenties iets moois neerzetten, een erg fijne ontdekking!
Kaat en Daan, een singer-songwriter duo dat hun fijne liedjes inkleurt met leuke (elektronische) geluidjes en goed gebruik weet te maken van de effecten van de gitaar. Ondanks de technische mankementen (veel ruis op de instrumenten) hebben ze toch een fijne set kunnen neerzetten.
Wel had ik het gevoel dat er meer inzit bij dit duo, het kwam niet helemaal uit de verf. Kaat kan heel veel, maar straalt nog niet iets teveel het onschuldige, iets te onzekere meisjesachtige uit. You can do it Kaat, don’t hesitate. Bij het laatste nummer van de set kwam de ware pracht toch even naar boven, een heerlijk gitaarrifje met een goed gekozen en zeer sferisch effect zetten de toon die de track naar een climax bracht en de set in schoonheid eindigde.
Drie mooie acts in een fijne setting, een geslaagd avondje en weer een paar namen erbij die we in de gaten moeten houden… Je hoort nog van hen!
Een mooi stukje Kaat&Daan:
Lilli Grace:
mousique.nl 
Heel mooi Theiz! Vooral die Lili Grace blaast ook mij omver, wat een ontdekking!
Hebben die zusjes al wat uitgebracht? Online kan ik weinig van hen terugvinden.
Smaakt inderdaad naar meer! Ik denk overigens niet dat de zusjes elkaars wederhelft zijn. 🙂
Mooi verslag, Mathijs! Ik vind het altijd leuk om weer nieuwe dingen te ontdekken. Ik vind die zingende zusjes van Lili Grace ook boeiend. Hun stemmen doen me ook wat denken aan Laïs, hoewel dat natuurlijk een stuk traditioneler is. Hier vind ik juist die instrumentatie ook intrigerend.
En het toffe aan die zusjes is dat ze zo heerlijk gewoon zijn, niet van die “wij zijn artiesten dus wij moeten artestiek doen” types. Ik denk dat die echtheid de muziek kracht geeft
Toch jammer dat je Mad About Mountains niet kon horen… Ik had om die reden er al graag bij geweest, maar ja: Belgisch Limburg is me toch wat al te ver…
Ik vind dat dat pure echte ook bij Kaat&Daan te vinden is. Hopelijk blijven beide acts dezelfde als ze succes zullen hebben , wat ik vermoed dat wel het geval zal zijn.
Lili Grace neigt eerder naar Soap&Skin dan naar Laïs…maar eh Theiz (ik probeer het gewoon nog een keer): Hebben die zusjes al wat uitgebracht? Online kan ik weinig van hen terugvinden…
Ik had het louter over de samenzang, JW. Die heb je toch wat natuurlijker bij een duo en trio dan bij een dame alleen (zelfs met een meerdere sporenrecorder) 😉
Snap dat het daar over ging…maar dan hoor ik het nog niet….Lili Grace is zwoeler, bevreemdender, inderdaad minder traditioneel en gewoonweg andere soep; dan zou ik eerder Blackie & The Oohoos erbij slepen, als ik per se iets moet noemen.
Laïs met Lenski is heel mooi trouwens, dat wel. De rest van deze groep is toch vrij ehm saai?
Ik hoorde het wel – even.
Ach, Laïs is uit een wat grijzer verleden bij mij. Ik luister het tegenwoordig eigenlijk niet meer, maar ik hield wel van die meerstemmige samenzang. Ik vond dat niet echt saai, maar wel eerder ambachtelijk dan echt kunst zeg maar.
ja dat ambachtelijke gevoel had ik er ook wel bij…..
maar die met Lenski is heel fraai, zoals veel met Lenski (Ellen Schoenaerts, DAAU) fraai wordt
Ik heb enkel hun soundcloud gevonden, er zal nog geen debuut zijn vermoed ik.
Ik houd ze zeker in de gaten, hopelijk sturen ze een review exemplaartje naar mousique als het zo ver is
Pingback: 3 keer Muziekodroom | mousique.nl