te verwachten nieuwe releases voor 2012

/ 7 januari 2012

Of 2012 net zo’n goed muziekjaar gaat worden als 2011 (of wie weet zelfs beter?) kunnen we natuurlijk nog niet overzien.

Wel staan er al weer wat releases op de agenda waar we bij Mousique het een en ander van verwachten.

Hier een (onvolledig en hyper-persoonlijk) lijstje:

Januari

Blaudzun – heavy flowers
Leonard Cohen – old ideas
Kathleen Edwards – voyageur
Mensenkinderen – het land dat ooit vol eerbied zong
Cloud Nothings – attack on memory
The Maccabees – Given the wild
Moss – Ornaments

Februari

ME (Minco Eggersman) – reservoirs
Shearwater – animal joy
Ulrich Schnauss & Mark Peters – underrated silence
Lambchop – mr. m
Damien Jurado – maraqopa
Tindersticks – the something rain
Mark Lanegan Band – blues funeral
Field Music – Plumb
Pink Floyd – The Wall (re-release)

Maart

Andrew Bird – break it yourself
Choir of Young Believers – rhine gold
Paul Weler – sonik kicks
Spiritualized – Sweet Heart Sweet Light
The Shins – Part of Morrow
Michael Kiwanuka – home again

Tevens verwachten we dit jaar nieuw werk van: Bruce Springsteen & The E-Street Band, Franz Ferdinand, John Mayer, Muse, Rufus Wainwright, Sigur Rós, Mumford & Sons, The Joy Formidable, The Mars Volta, U2 (songs of ascent), The Killers en At The Close Of Every Day.
Verder komen de Beach Boys weer bij elkaar (misschien om het einde van de wereld in te luiden?) en wacht ik persoonlijk nog met smart op een levensteken van Damien Rice.

Zoals reeds gezegd, het is een onvolledig lijstje. In de comments hieronder volop ruimte om je eigen voorkeuren aan te geven.

Gerelateerde artikelen

90 gedachtes over “te verwachten nieuwe releases voor 2012”

  1. Uit de januari-lijst heb ik geen gedeelde albums om naar uit te kijken, maar wel:

    Trent Reznor & Atticus Ross – The Girl With The Dragon Tattoo
    Laura Gibson – La Grande
    Matt Elliott – The Broken Man
    Windy & Carl – We Will Always Be
    Roma Amor – Occhi Neri
    Eyvind Kang – The Narrow Garden

    Februari:

    A Place To Bury Strangers – Onwards To The Wall (mcd)
    Lambchop – Mr. M (over wie zou dat nou gaan?)
    The Mark Lanegan Band – Blues Funeral
    Sharon Van Etten – Tramp
    Motorpsycho – The Death Defying Unicorn
    Sinead O’Conner – How About I Be Me (And You Be You)…hoewel ik twijfel of het ooit nog wat wordt met deze dame….haar eerste 2 zijn goed, de rest is overbodig
    Disappears – Pre Language
    The Residents – Coochie Brake
    School Of Seven Bells – Ghostory
    Tindersticks – The Something Rain, deze beloofd bloedjemooi te worden, getuige deze track:

    Maart:

    Kiss The Anus Of A Black Cat – Weltintergangsstimmung
    Wedding Present – Stories From The Sea

    en on it’s way waar ik naar uitkijk: How To Destroy Angels, Mumford & Sons, The Knife, Sigur Rós, The Mars Volta, The xx, Xiu Xiu en misschien New Order (in ieder geval zit er een geweldige trubute cd in de Mojo van februari….)

    • kijk, dat zijn nog een paar mooie aanvullingen.

      ik weet waar Mr. M van Lambchop over gaat. Het album is een in memoriam voor Kurt Wagner’s goede vriend Vic Chesnutt, die veel te jong overleed. Mr. M staat voor Mr. Met (verleden tijd voor meet) en verwijst daarmee op poetische wijze naar een verloren vriendschap. Maar dat moet je maar net weten, natuurlijk…

  4. Mooi overzicht. Misschien ’n idee om de comment van Jan Willem Broek ook te verwerken in de post, voor de volledigheid. De nieuwe Tindersticks had ik nog niet over gelezen, maar het nummer dat al verschenen is stemt mij gelukkig. Ik zie uit naar het album.

  5. man man man waar halen jullie t maar weer vandaan, ik reageer gewoon op wat er op mijn pad komt…. ben wel benieuwd naar aanleiding van deze lijstjes 🙂

    ps: buurman gezien gisteren, was erg fijn, ik zal een stuk posten over t concert….

  7. En nog even de spotlights op België:

    Isbells komen trouwens naar verwachting in maart met een nieuwe plaat, ben erg benieuwd, beloofd iets heel anders te worden dan hun sterke debuut.
    Novastar komt met een nieuwe (uptempo) plaat.

    Verder duiken de Grizzlyberen onder in een Texaans spookdorp om een nieuwe plaat op te nemen (dat beloofd wat!) en komt Vampire Weekend wellicht met een nieuwe cd.

    • Dat debuut van Isbells heb ik. Zeker mooi, alhoewel de overeenkomst met de vroege Iron & Wine wel erg groot is…
      Novastar vind ik wat gewoontjes. Maar Grizzly Bear en Vampire Weekend doen mijn hart zeker sneller kloppen!

    • Wij volgen Jasper Steverlinck en zijn poulains nu in the Voice van Vlaanderen. das toch fijner hier, zitten gewoon 2 echte goede muzikanten (Jasper Steverlinck en Alex Callier (van Hooverphonic), een steengoeie zangeres (Nathalia niet mijn ding maar zingen kan ze wel) en Koen Wouters (van o.a. Clouseau) Nooit gedacht dat je mij warm zou krijgen voor een songcontest op TV, maar the voice draait veel meer om de muziek, als teaser dit filmpje:

      http://lifetoday.be/2012/01/the-voice-van-vlaanderen-mayken-ziggy-9-crimes/

    • zeker JW, allebei geweldig! ik luister ze momenteel, en beiden zitten ook in mijn radio-uitzending as vrijdag. bij jou zijn ze vast ook te beluisteren…

    • daar zit ik nou net niet zo op te wachten. volgens mij is dat precies zo’n bandje waarvan 1 album genoeg is, om een reden die je zelf kunt invullen…

      • Dat ben ik dan weer niet met je eens. Tuurlijk, hun eerste twee waren het best, maar daarna is er toch altijd genoeg te genieten met deze Grote Meren Zwemmers. Ik zag ze ooit ook live, ten tijde van hun derde: prachtig!

  11. Ligt het aan mij of is die nieuwe lay-out van de Luisterpaal wat rommelig en minder overzichtelijk? De player links waar je de afzonderlijke nummers kunt aanklikken vind ik dan wel een verbetering…

    • Helemaal met je eens: ik vond die oude Luisterpaal veel overzichtelijker en ook lekker dat hij gewoon bleef draaien als je je pagina’s afsloot. Nu ben je hem gelijk kwijt. Ik vind sowieso die nieuwe 3voor12-pagina geen verbetering. Het lijkt wel op… Ach, laat maar! 😉

      • Ik ben bang dat ze aan hun eigen succes ten onder gaan zo…het was eerder gewoon echt een luisterpaal, nu is het een hipstercommunity waar je o zo veel interessante extra opnames, festivalitems en dergelijke kunt luisteren. Maar ja, wie weet zijn wij de doelgroep niet 😉

      • het ziet er allemaal wel erg gelikt uit he?
        misschien was die oude, wat amateuristisch ogende, maar effectieve vormgeving toch beter, nietwaar Kees? 😉

      • Lambchop en Tindersticks is altijd fijn. Verder ben ik ben benieuwd naar het nieuwe werk van Sigur Rós, Shearwater, The Shins, Sharon Van Etten en Moss.

        Daarnaast hoop ik heel erg dat een programmeur het aandurft om Neutral Milk Hotel naar Nederland te halen.

      • Als Neutral Milk Hotel komt, ben ik van de partij!
        En goed dat je Shearwater noemt. Hun hoge (in dubbel opzicht!) Talk Talk gehalte kan ik zeer waarderen.

  14. Klinkt zeker goed. Tochhh…. verlang ik wel eens terug naar debegindagen van Lambchop, toen ze meer rafels hadden en meer gekte. Dit is wel erg sophisticated en het neigt mij te veel naar een soort ballroommuziek.

    • wauw, zo’n oordeel na één liedje 😉

      lambchop is door de jaren heen nogal constant geweest…altijd lekker rokerig, rafelig…en een mooi liedje als dit op z’n tijd; ik snap dit in het kader van TIM ook nooit zo goed dat jij iets te sophisticated vindt….of mag het bij de één wel en de ander niet?

      • Nou JW, ik heb zo’n album of 5 a 6 van deze band, dus dan meen ik wel een ontwikkeling te kunnen zien. En jij zult niet kunnen ontkennen dat er wel degelijk een verschil is te horen tussen de vroege en de late Lambchop. Begrijp me goed, ik vind het een hele goede band en Kurt Wagner een begenadigd componist en mompelzanger (als hij maar niet die kopstem gebruikt, want dat trek ik heel veel minder!). Maar dit vind ik gewoon te netjes. En gaan we nu bij al mijn opmerkingen een vergelijking met TIM trekken? Dat neigt naar voorspelbaarheid (goed, ik zal ook ophouden met JMJ!).
        Bovendien is TIM toch echt anders. Veel spaarzamer ook. En trouwens, de vroege TIM rockte ook nog behoorlijk. Rokerig vind ik trouwens wel een mooie typering, ook voor dit liedje, maar ik hoor hier echt heel weinig rafels. Maar wie weet dat de rest van het album weer andere accenten legt. Het maakt in ieder geval nieuwsgierig…

  15. Ik heb er 14 en de enige die wat rauwer is, is I Hope You’re Sitting Down. Een album waarvan Kurt later gezegd heeft dat het leunde op de lo-fi beweging en waar onervarenheid een rol heeft gespeeld. Vanaf How I Quit Smoking klinkt Lambchop als Lambchop, met soms meer uptempo en soms meer ingetogen werk. De gekheid van Kurt zit verstopt in de gortdroge humor, die live helemaal geweldig is.

    Nu ja ik kwam inderdaad ook terug op TIM omdat je bij ieder nummer van mij met een synthesizer JMJ aanhaalt, maar ook omdat die laatste van TIM spek en spekglad is zonder dat het afbreuk doet aan de schoonheid. Vandaar dat ik het bezwaar hier niet goed begreep…Zeker omdat rafels niet iets is dat ik zo bij Lambchop vind passen, of het moet die door de gieren uitgebeten prairiestem zijn. Kopstem is inderdaad niet best.

    Verders ben ik ook wel blij als Lambchop weer andere bronnen aanboort, ook al zijn die wat klassieker. Anders kon ik na de eerste paar al stoppen 😉

    • Je vergeet kliekjesplaat ‘The Decline of the Country & Western Civilization’, die ook een zekere ongepolijstheid heeft.
      Ik heb trouwens bij spekglad toch hele andere associaties dan TIM. Dan denk ik meer aan een soort R & B of zo. TIM’s laatste is gewoon mooi geproduceerd, maar die kinderlijke stem van Karen Peris is toch niet spekglad?
      Goed, ik stel mijn eindoordeel nog even uit als het over de nieuwe Lambchop gaat.
      Ze maakten trouwens ooit ook een plaat met Vic Chesnutt. Voor mij niet hun allerbeste plaat (zowel van Chesnutt als van Lambchop niet).

      • Nee hoor, niet vergeten, maar dat is inderdaad een kliekjesplaat, die niet representatief is voor hun studiowerk.

        R&B is een ander soort gladheid….meer slick, bling bling, playboy stijl ofzo.

        Je weet dat ik die laatste TIM mooi vind, maar die zou ik zeker wel als heel glad omschrijven, zang incluis. Geeft niks, want de songs zijn oprecht en prachtig gezongen en geproduceerd. Maar de rafels moet je daar met een microscoop zoeken. Het ging me meer om de kwalificatie “zonder rafels” als in iets negatiefs, terwijl andere muziek (JMJ hihi) dat ook ontbeert.

        Vandaar ook mijn initiële vraag of het bij de één wel mag en bij de ander niet. Ik zou me dat namelijk wel kunnen voorstellen. Ik moet er bijvoorbeeld niet aan denken dat de Swans ineens met orkestrale ballads komen of dat Karen Peris ineens gaat grunten (hoewel je nooit weet of het plots interessant uitpakt).

        Eensch, zo waar, wat betreft de Chesnutt/Lambchop collaboratie!

  16. Ik hoor heel veel rafels bij JMJ! Wie begint er trouwens nu weer over hem? Ik vind die kliekjesplaat trouwens best goed. Ik begin trouwens steeds meer naar ons avondje uit te zien…

  17. Die nieuwe van Drake is ook behoorlijk glad trouwens, maar dan wel weer prettig glad (je kunt me in ieder geval niet op voorspelbaarheid betrappen).

  19. En ook 120 Days presenteren binnenkort hun album. Live klinken de nieuwe nummers veelbelovend! (eurosonic)

    Het Noorse 120 Days bezit die zeldzame kwaliteit om hypnotiserende dancetracks te kunnen bouwen. Van die nummers die beginnen en met de minuut grootser worden. Het wordt vaak geprobeerd, maar zelden komt het goed uit de verf. De vier heren uit Oslo stoppen echter niet voordat ze het goed hebben. “Van korte elementen bouwen ze torenhoge bouwwerken die een ademzucht verwijderd lijken van omvallen. Maar die bouwwerken komen nooit ten val, dankzij behendigheid van de band en beheerste snelheid”, aldus Pitchfork. Ze zijn vergeleken met Joy Division, New Order, Neu!, The Cure, Primal Scream, Kraftwerk en, volgens Canoe Jam!, een slanke sportauto die op de Autobahn behendig op haar doel afgaat. Het recente album 120 Days II omschrijven ze zelf als: “het harde minimalistische, industriële geluid van Detroit techno, de transcendentale drone jazz van de vroege Alice Coltrane en het orkestrale maximalisme van Wagner-opera’s. Zoals ze terecht zeggen: “Op het moment weten we niet wat meer rock & roll is: rock of techno!”

    Aldus de eurosonic site.

    • Ik heb hun eerste, ook titelloze, album. Het is inderdaad een combinatie van rock en dance: knap gemaakt en behoorlijk meeslepend. Weer een voorbeeld van een goede Scandinavische band…

    • Bedoel je dan hun 120 Days II album? Want die is eind vorig jaar verschenen…maar wellicht nog niet hier doorgedruppeld. Ik heb die ook nog niet overigens….dus dank voor de reminder 🙂

  21. Binnenkort in mijn platenkast: de zilveren vinyl-editie van Reservoirs!
    Ik ga geen 40 eurie neertellen voor een cd-tje jongens, mag er nog zoveel moois bijzitten… maar een echte plaat daarentegen… (en dat cdtje krijg ik er dan alsnog bij). Ik kan niet wachten om dat ding op de draaitafel te gaan leggen.

    Volgens mij kunnen we hier binnenkort wel een dubbel- of zelfs driedubbel-recensie plaatsen over Reservoirs, niet?

    • Mooi, Peter! Ik denk dat het je niet zal teleurstellen. Ik verwacht de special edition van RESERVOIRS binnenkort te ontvangen. Ik kan niet wachten. Het nummer op Bandcamp klinkt erg goed. De Sylvian-/Japaninvloed is goed te horen. Ben zelf wel zo gek geweest om zoveel geld neer te tellen. Dan zal ik wel extra aandacht besteden aan het artwork hier op mousique.

  22. Geniet ervan, Peter!
    Een dubbelrecensie zie ik wel voor me, maar wie had jij als derde gedacht dan? 😉

      • Ik vind ME en at the close of every day meer dan te pruimen. Alleen zal ik hierbij niet snel met een recensie komen:

        – ik heb het album niet
        – nu niet en waarschijnlijk ook niet zo snel
        – ik heb andere prioriteiten, ook op het gebied van recenseren…

      • Nou ja, dan wordt het een dubbelrecensie. OK, Daan?

        we gaan Kees verleiden, want dat kan natuurlijk niet, zo’n afwachtende houding ten aanzien van een van meest originele en ondergewaardeerde Nederlandse artiesten…

      • Laat ik het iets genuanceerder zeggen (beter: herhalen): ‘The Beatles zijn de meest overschatte band allertijden.’

      • welnee…als decennia later zelfs een oasis er nog kopieën, mislukte kopieën weliswaar, van hen wil maken dan heb je invloed gehad

        the white album is bijvoorbeeld een album waar experiment en pop perfect hand in hand gaan. de technieken die ze daar gebruikten zijn om te smullen….
        die meezingers van eerder werk zijn gewoon lekker, net als die perfecte popliedjes van abba

        ergo, jouw smaak is het niet….ze overschat noemen is natuurlijk totale kolder

      • Ik zeg niet dat ze niet aardig zijn, maar ik zeg alleen dat ze schromelijk overschat worden. Er wordt ook in popmuziekland veel nagepraat. Daar doe ik nu net niet aan mee. The Beach Boys vind ik gewoon vele malen beter, zeker in hun toptijd. Maar dat is ook geen geheim.

      • ja en ik sta erom bekend dat ik iedereen maar napraat in muziekland…

        the beatles hoor ik door zoveel bands terug, daar heb ik geen anderen voor nodig hoor, dat is gewoon constateren; er zijn ook legio bands die zeggen erdoor beinvloed te zijn, dus ja wat is dan overschatten?

        the beach boys zijn op hun mooist beter, dat ben ik met je eens….hoewel ik the white album en abbey road op gelijke hoogte komen…ken je die albums wel echt?

      • Jij bent origineel genoeg JW, alleen hierin niet…
        Om heel eerlijk te zijn: ik heb niets van The Beatles in de kast en dat houd ik zo! Ik heb genoeg van ze moeten aanhoren bij die en gene en op de beeldbuis, dat ik genoeg grond voor mijn oordeel heb. En ach, The Beatles als je invloed noemen, zegt toch meer over die bands, dan over die zgn. ‘moederband’. Trouwens, als het over The Beatles gaat, hebben verschillende Mousquanten er ook weinig mee, weet ik uit zeer betrouwbare bron. Maar die hoor ik nu niet. Nee, wie mag het strijdperk weer in… Inderdaad!

      • Denk je dat al die Mousiquanten zich gaan mengen in jullie discussie die hopeloos off-topic zijn?!

      • Hé Daan, jij komt hier al geruime tijd: dan zullen off-topic discussies je toch niet vreemd zijn?! Sterker nog: dat is één van de charmes van Mousique, wat mij betreft. Maar je hoeft geen mening te hebben over The Beatles hoor. Dat onderschrijft alleen maar mijn stelling… 😉

      • Ik geef eerlijk toe: ik vind de off-topic discussie leuk en ik houd niet zo van The Beatles. Maar je klonk nogal gepikeerd over het feit dat je in je eentje een anti-Beatles-geluid moest laten horen. Vandaar mijn reactie.

      • Ja, en wie de Broek past…
        Maar mijn gepikeerdheid was wel met de nodige vrolijkheid gelardeerd hoor, Daan! Een lichte glimlach omtrent jouw onverschilligheid rond de beateltjes kon ik vervolgens ook niet onderdrukken.

      • Je hebt gelijk, Jan Willem: Kees bijt niet. Blaffen doet hij wel (vooral happen eigenlijk). Maar jullie zijn het met elkander eens. Dat was niet mijn bedoeling. Volgens mij is jullie appeltje nog niet geschild. Ga vooral door!

      • ik lach de hele tijd al om het feit dat je de termen “overschat” en “er niets mee hebben” verwart….maar enfin, als één of twee andere niet beatles-fans je gelukkig stemmen en je stelling voor jou onderstrepen, prima! ik ga nu een lekker appeltje schillen…

      • Wacht maar tot de rest van de Mousqetiers (behalve die appelplaat-bezitter) zich meldt, als ze althans het lef hebben om tegen de prof in het geweer te komen. Dan wordt het nog een Big Apple, die gij schillen moet!

      • Ach, dan staan we quitte, want het zeg mij weer helemaal niets dat zoveel mensen wel wat met The Beatles hebben en ze een (zogenaamde) grote invloed zouden hebben. Ik ga nu maar eens een grapefruit heten. Geen aardbeien; dat veldje kom ik niet op.

  24. Kijk, dat eerste hoor ik natuurlijk graag! En dat tweede: blijf zoeken, vriend! Wie weet ontdek je ooit de voorkant van dat borduurwerk van mij in plaats van die verwarrende draadjes aan de achterkant, waar jij je nu op richt…

  26. The Beatles boeien me niet. The Beach Boys ook niet, maar ietsje meer. En Abba al helemaal niet.

  27. En deze is toch zo ontzettend mooi (met klassiekers als While My Guitar Gently Weeps, Happiness Is A Warm Gun, Julia, Honey Pie, Helter Skelter, Revolution 9, etc):

    ik heb het niet over de beginjaren met de meezingers voor tienermeisjes, maar juist muziek als deze waar de heren flink aan het experimenteren zijn geslagen met tapes, achterstevoren afgedraaide drumpartijen en later ook Oosterse invloeden (en dan bedoel ik niet alleen high over een sitar hangen).

    maar enfin…

    • Je hebt gelijk: dat vierletterige woord van mij was inderdaad flauw. Té flauw. Sorry dat ik daarmee je muzikale hart raakte, want dat gevoel heb ik, ook op ruim 100 km afstand. Daarmee doe ik ook geen recht aan The Beatles die met dit album best vernieuwend bezig zijn en er ook nog een aantal mooie liedjes tussen hebben staan. Toch raakt het merendeel me niet. Neem ‘Happiness is a warm gun.’ Dat begint zo enorm mooi, maar na een tijdje wordt dat losgelaten en schiet het een paar kanten uit, die mij direct niet meer raken. Maar goed, dat is subjectief. En dát hoort nu eenmaal ook bij muziek – dat zul jij als Subjectivist als geen ander weten.

      Dank voor deze vermakelijke discussie. Ik heb er toch best van genoten!

  29. Paar dingen stonden hier al, maar ik zag dit lijstje voor 2012:

    charlie xcx
    asteroids galaxy tour
    Ladyhawke
    nosaj thing
    cat power
    Maccabees
    soap&skin
    first aid kit
    matt elliot
    lindstrom
    grimes
    toledo bend
    of montreal
    cloud nothings
    The XX
    The Walkmen
    franz ferdinand
    mgmt
    sigur ros
    the shins
    mumford & sons
    amadou mariam
    the wonder villians
    lana del rey

  30. Mijn eerste indruk van Ornaments van Moss is wat tegenvallend. Zeker niet slecht, maar minder sterk dan Never Be Scared / Don’t Be a Hero. Met deze plaat lijkt Moss meer richting het geluid van Lola Kite te kruipen.

    De nieuwe van Sharon Van Etten daarentegen knalt heerlijk binnen. Mooie balans tussen enkele stevige en rustigere nummers. Bij mij heeft ze zich met Tramp in ieder geval helemaal op de kaart gezet!

    • Stephan, Moss vraagt tijd. Ik luister nu al een paar weken naar het album (recensie-exemplaar :-)). Langzaam maar zeker is het gegroeid. Als Ornaments maar niet hetzelfde overkomt als het eerste album van Moss dat veel te snel als ‘wel aardig’ terzijde is geschoven… Ornaments kent prachtige melodieën en ingenieuze arrangementen. Draaien en nog eens draaien is het devies!

      • Sinds ik Moss begin 2007 in het voorprogramma van Johan zag, volg ik de band nauwlettend. Ik vermoed dat ik The Long Way Back als een van de eersten in de platenkast had staan en vind het een heerlijk album. Ornaments is ook geen slechte plaat, maar minder beklijvend dan de voorganger.

        De eerste indruk van een album vind ik belangrijk. Herhaling zorgt voor herkenning en vaak toenemende waardering en vertroebelt daarmee de beoordeling. Ornaments krijgt zeker alle kans om te groeien, maar voor nu zet ik toch Tramp nog eens op!

  31. Ik lees net dat LPG 12 maart met een nieuw album komt ‘The Village’ geheten. Ik zie er naar uit, want hun beide vorige albums zijn schoolvoorbeelden van fijne indiepop.

Reacties zijn gesloten.