Vorig jaar waren we er wel heel vroeg bij met onze jaarlijstjes (de Sint was nog niet eens geweest). Dit jaar hebben we maar even gewacht tot de goedheiligman zijn hielen had gelicht. Dat is niet de enige reden, het was dit jaar ook een stuk moeilijker (vond ik zelf althans) om een jaarlijst samen te stellen. Vonden wij het muziekjaar 2010 wat tegenvallen, dit jaar was een behoorlijke goedmaker. En hoe lastig is het dan om uit die ongelofelijke hoeveelheid materiaal een top 10 samen te stellen. Uiteindelijk kwam ik er wel uit, maar moest een aantal lastige keuzes maken (waarover hieronder meer).
Bij deze nodig ik alle vaste en incidentele reageerders uit om met hun lijstjes te komen (let op: niet hieronder, maar bij DIT artikel).
Zoals reeds gezegd moest ik een aantal lastige keuzes maken. Zo zijn een aantal belangrijke platen/artiesten uit 2011 er niet ingekomen, zoals Fleet Foxes, Beirut, The Antlers, Elbow, Iron & Wine, Gillian Welch, Bill Callahan, Feist, My Morning Jacket, Low, Loney Dear, e.a. Allemaal belangrijk om te noemen, maar ik moest kiezen. Ook A.A. Bondy komt er helaas dus niet in. Ik heb uiteindelijk gekozen om een lijstje te maken waarin ik de breedte van wat ik in het muziekjaar 2011 heb gewaardeerd is vertegenwoordigd.
Bruce Peninsula en The Drift waren mijn grote ontdekkingen. A Winged Victory For The Sullen mijn ultieme wegdroomplaat. Radiohead, dEUS en Tom Waits verrasten mij met hun verfrissende geluid. Other Lives is de ultieme indieband, maar Bon Iver is mijn absolute nummer 1. Ik ben er een beetje van beschuldigd dat ik de man tot mijn persoonlijke held heb verheven, en misschien is dat ook wel een beetje zo. Zijn selftitled is alvast een meesterlijke tweede plaat, die hij moeilijk nog zal kunnen overtreffen. Het was wel een beetje een groeiplaat, maar gedurende het jaar is hij bij mij geleidelijk aan opgeschoven naar de 1e plaats en er niet meer af gegaan. Dit is mijn definitieve lijstje:
01 Bon Iver – selftitled
02 Other Lives – tamer animals
03 Tom Waits – bad as me
04 dEUS – keep you close
05 Radiohead – the king of limbs
06 King Creosote & Jon Hopkins – diamond mine
07 A Winged Victory For The Sullen – selftitled
08 The Drift – blue hour
09 The Spirit That Guides Us – innocent blood
10 Bruce Peninsula – open flames
In mijn radioshow van vrijdag 30 december zal ik – voorafgegaan door een paar `afvallers’ – mijn top 10 (van ieder album van de lijst een track) integraal uitzenden.
mousique.nl 
mooie lijst, ik ben me nog aan het bezinnen…
Mooi lijstje! Ten minste geen doorsnee, maar echt eigenzinnig…we delen 2 albums als mijn voorlopige lijst overeind blijft. Maar zoals eerder gezegd: de mijn komt pas aan het eind van het jaar.
(psst: baD as me)
haha, typfoutje., pas hem meteen aan.,
twee dezelfde albums, laat me raden: Other Live en A Winged Victory?
😉
zou zo maar kunnen 🙂
Overigens, stel dat net als ik een TOP20 had gemaakt, welke 10 zouden er dan nog zeker bijstaan? Of kost dat teveel moeite?
ik denk deze (in willekeurige volgorde):
* Beirut – the rip tide
* Loney Dear – hall music
* Birds Of Passage – without the world
* The Antlers – burst apart
* Bill Callahan – apocalyps
* Scanner & David Rothenberg – you can’t get there from here
* Michel Banabila & Mete Erker – routeplanner
* Fleet Foxes – helplessness blues
* Low – c’mon
* Grey Reverend – of the days
ook niet mis!
tja, maar je moet keuzes maken he…
wat zegt dat? mijn TOP20 is sinds de eeuwwisseling een feit….staat ook goed TOP20’11, TOP20’10, TOP20’09, etc.
in de volgende eeuw doe ik er gewoon 21 🙂
Peter, jij trouwens ook een fraaie lijst. Veel herkenbaars behalve Radiohead. Die weten mij al jaren niet meer echt te raken.
ach, Kees, verschil moet er wezen. ik vind King of Limbs hun beste sinds Kid A.
wat=wie zucht
Een heidens karwei: kiezen, dilemma’s, opnieuw kiezen, schrappen, het geschrapte weer doorhalen, enz. enz. Ach, lijstjes zijn ook een momentopname. Hier is dat moment:
1. The Waterboys – An Appointment with Mr. Yeats
2. Gillian Welch – The Harrow and the Harvest
3. Kanye West – My Beautiful Dark Twisted Fantasy
4. Spinvis – Tot ziens, Justine Keller
5. Low – C’mon
6. Tom Waits – Bad as me
7. The Unthanks – Last
8. James Blake – James Blake
9. The Spirit That Guides Us – Innocent Blood
(tussen twee haakjes: Kanye West heb ik gekozen, omdat die plaat eind 2010 verscheen, maar de daadwerkelijke uitwerking voor mij in 2011 kwam).
Omdat ik toch ook recht wil doen aan een aantal andere goede platen heb ik nog 10 nrs. 10, in willekeurige volgorde:
Various Artists – For Nihon
Bill Callahan – Apocalypse
Fleet Foxes – Helplessness Blues
De Kift – Brik
Danger Mouse & Daniele Lupi – Rome
St Vincent – Strange
Happy Camper – Happy Camper
Other Lives – Tamer Animals
Machinefabriek – Sol Sketches
Bon Iver – Bon Iver
mooiste re-release: The Beach Boys – Smile
grootste tegenvaller: Iron & Wine – Kiss Each Other Clean
beste live-concert:
1. De Kift op Amersfoorts Theater Terras (2 juli j.l.)
2. And So I Watch You From Afar op De Beschaving in Utrecht (18 juni j.l.)
3. Happy Camper in De Kleine Komedie te Amsterdam (6 april j.l.)
Ook een fraaie lijst monseigneur! En misschien delen ook wij er 2 🙂
The Unthanks en Low?
bijna
The Unthanks en Waits?
bijna 🙂
(lijkt wel mastermind; bij de vorige beurt gaf ik 1 zwarte en nu weer)
En daar was ik nooit goed in, in dat verduvelde Mastermind 😦
Goed, jij mag met ‘ja’ of ‘nee’ antwoorden, oké? The Unthanks staat er op?
voorlopig wel en james blake is ook kandidaat….maar of dat zo blijft….
The Unthanks zou ik er zeker in houden. Voor mij de mooiste folkplaat van 2011 (en dan reken ik Gillian Welch even heel klassiek tot de country).
dat wordt nog een lastige puzzel zo, als we aan het einde nog een gezamenlijke lijst willen maken 😉
mijn best concert was Dan Mangan (https://mousique.wordpress.com/2011/09/01/concert-dan-mangan-rotown-31-juli-2011/)
grootste teleurstelling: Coldplay (hoewel, niet echt een teleurstelling, eerder een bevestiging van reeds bewezen onvermogen)
ha, dat is grappig. Ik ben gisteravond naar Dan Mangan in Paradiso geweest. Nu ik jouw verslag weer lees: het was redelijk hetzelfde, inclusief het meezingen en de afsluiting in het midden van de zaal. Ik vond het erg goed!
Van Coldplay verwachtte ik sowieso niets meer, dus dan stelt het ook niet teleur 😉
Iron & Wine viel mij daarom zo tegen, omdat voorgaande reguliere album The Shepherd’s Dog nog mijn plaat van 2007 was.
Jaarlijst 2011
1. King Creosote and John Hopkins – Diamond Mine
2. Bon Iver
3. Other Lives – Tamer Animals
4. Dan Mangan – Oh Fortune
5. James Vincent McMorrow – Early in the morning
6. Doug Burr – O Ye Devastator
7. Decemberists – The King is dead & long live the king (EP)
8. Middle Brother
9. AA Bondy – Believers
10. The Bony King of Nowhere – Eleonore
Beste niet 2011 plaat: Port O’Brien – Threadbare
Ook mooi: The head & the heart, Gillian Welch, Bill Callahan, Ben Weaver
Het was een goed muziekjaar, toch heb ik veel platen uit 2011 nog nauwelijks geluisterd en komen ze daarom niet voor op de lijst. Verder is het een jaar geweest waarin ik veel oudere muziek (2010 en eerder) heb geluisterd en gekocht. Tja, het is een moment opname.
Kijk aan, een echte DD lijst, veel van deze artiesten had ik bij jou verwacht.
James Vincent McMorrow was ik trouwens helemaal vergeten, hoewel toch zeker een mooie plaat. in januari ga ik hem live zien in Rotown. Hoewel Dan Mangan dus mijn beste concert van 2011 was kan zijn nieuwste plaat me nog niet heel erg pakken. Wellicht komt dat nog.
Leuk dat we ook een aantal platen delen (maar ook dat was te verwachten).
Mooie lijst Daniël. Inderdaad, was ik James Vincent McMorrow ook weer vergeten. Alhoewel ik Bon Iver toch beter vind, maar jij ook zie ik ;-). Ik kan me die discussie nu wel weer herinneren bij jouw recensie.
De nadruk ligt wel heel sterk op Americana en roots/folk. Des te leuker dat er twee artiesten met electronica op 1 staan!
ja, die nadruk viel mij ook op. Ik luister wel breder, maar nu in de top 10 is het idd nogal beperkt. So be it.
Het is ook geen verwijt hoor, louter een constatering. Zelf heb ik wel bewust naar variatie gezocht: in de roots- en folksector, indie, hard, electronica, hiphop, r&b/soul, enz.
En dan ben ik het met je eens dat ik ook heel veel uit andere jaren heb gekocht en heb leren waarderen!
Btw: wat was jouw mooiste concert? Jij bezoekt n.l. nog wel eens het zalencircuit…
Heel mooi lijstje Daniel met veel herkenning. Op dit moment 3 matches met jouw lijst.
@David.
Ik heb dit jaar trouwens veel van jouw tips gebruik gemaakt. Zo heb ik nu King Oliver’s Revolver opstaan, die ik vandaag binnen kreeg. Lekkere plaat!
Port O’Brien heb ik inmiddels ook dankzij je tip. Geweldige cd inderdaad!
jazeker! Tom Waits en A winged victory zijn voorbeelden van platen die ik nog vaker zou willen luisteren en het daarom nog niet gehaald hebben.
Ik heb hetzelfde probleem. Gelukkig is Tom Waits op grooveshark te vinden. Ik weet bijna zeker dat A Winged Victory in mijn top 10 zou komen als ik ‘m tot mijn beschikking zou hebben.
Mooi lijstje Peter. Ben nog bezig met puzzelen. Op dit moment deel ik er eentje met je.
mee eens, 2011 was een mooi popjaar, in mijn lijstje gaan liefst 5 platen strijden om de nummer 1, daaronder zeker het meesterlijke Tamer Animals van Other Lives…
Nou dames en heren, daar komt dan het lijstje van de vreemde eend in de Mousique-bijt. De cd’s die mij afgelopen jaar het meest beroerden:
1. Ry Cooder – Pull Up Some Dust And Sit Down
2. The Waterboys – An Appointment With Mr Yeats
3. Kirk Franklin – Hello Fear
4. Buddy Miller – The Majestic Silver Strings
5. Shelby Lynne – Revelation Road
6. Amos Lee – Mission Bell
7. Joe Henry – Reverie
8. Sara Groves – Unseen Empires
9. King Oliver’s Revolver – Gospel Of The Jazz Man’s Church
10. Paul Simon – So Beautiful Or So What
Eervolle afvallers (of nrs 11-20, zo u wilt):
Tom Waits – Bad As Me (te weinig gehoord),
Beirut – The Rip Tide,
Lecrae – Rehab (The Overdose),
John Hiatt – Dirty Jeans And Mudlside Hymns,
Howe Gelb – Allegrias,
Bootsy Collins – Tha Funk Capital Of The World
Lucinda Williams – Blessed,
King Creosote & Jon Hopkins – Diamond Mine
Shabazz Palaces – Black Up
Brad Paisley – This Is Country Music
Wat een geweldige nr. 2 heb jij, Leeuwenman! En verder een prima lijst hoor. Tuurlijk had je Waits meer moeten beluisteren i.p.v. die hyperige revolverband en Shabazz Palace had ik ook wel verwacht in je top 10, bij zo’n hiphopman als je pleegde te zijn… Maar ach, dat is louter peanuts.
Ja, maar Waits was nergens te beluisteren! Zelfde kuren als Koudspel op Spotify. Bij Shabazz hoor ik de kwaliteit, maar het raakte me niet echt. En wat betreft King Oliver’s Revolver: dat is gewoon echt feest!
De nieuwe van The Roots is wel geweldig! Die heeft meer soul dan Shabazz. Zou jou moeten aanspreken. Nu op de Luisterpaal. Met aan het eind een prachtige bewerking van een nr. van Sufjan.
Wát!? Daar gaat m’n lijstje… 😉 Ga ik ZEKER checken, The Roots vind ik erg goed. Ach, wie weet eindigen ze in m’n lijstje van 2012, net zoals Kanye West bij jou.
Waits nergens te beluisteren? in mijn radioshow heb ik zo’n beetje elk nummer wel een keer gedraaid. En anders Jan Willem wel…
😉
Sorry peter, ben geen trouw luisteraar. Komt vooral door het tijdstip van uitzenden.
geeft niet, alle begrip.
ik moet erkennen dat ik the Waterboys niet geluisterd heb. Nu Daniel en Kees ze beiden zo hoog hebben is het mss weer een extra reden ze toch een keer te luisteren.
Zou ik zeker doen, Daniël! En ik heb zomaar een idee dat Wim Boluijt hem ook in z’n top 10 heeft.
Mooie lijst, Daniel! Divers, maar een aantal constante waarden blijven wel terugkomen. Zoals Kirk Franklin, Buddy Miller (heb ik eigenlijk nog niet gehoord) en Sara Grooves.
Het ziet er naar uit dat 2011 een goed muziek jaar voor je was. En je hebt de Urban muziek weer een beetje herontdekt, of vergis ik me daarin?
Tnx! Nou, urban is wel een constante factor in mijn muzieksmaak hoor. Jazz ook. Al vind ik wel dat het lijkt alsof er de laatste jaren wat minder verrassende/hoogstaande urban muziek uitkomt. Maar misschien ligt dat aan mij.
Mooi lijstje Daniel. Zitten toch ook nog wat onbekenden tussen voor me.
O ja? Zoals?
Hey, m’n avatar is weer terug!
Ook Gilian Welch heb ik eigenlijk nauwelijks beluisterd.
Dat is zonde!
@ JW Broek: benieuwd of er nog enige overlap tussen onze lijstjes is 😉
Toch grappig: als ik mijn top10 naast die van mederedactieleden Peter, Kees en Daniel D leg, is er slechts één overeenkomstig album te vinden (met Kees, The Waterboys)!
als je het als top20 beschouwd dan zijn er wat meer matches.
Maar bij mijn top 201 weer meer!
Sowieso ben ik de verbindende schakel. Dat kan natuurlijk ook niet anders met zoveel mildheid mijnerzijds…
Yep, ook met mij maar 1 match 🙂 … Amos Lee
Ha, en ik (inclusief mijn 10 nummer 10’s, ook maar één: Other Lives.
Van Devendra Banhart heb ik trouwens Nino Rojo, die in dezelfde lijn ligt. Dat was toen trouwens wel überhippe muziek, maar nu niet meer 😉
Jaarlijst 2011
De top tien wordt bij mij vooral bepaald door een combinatie van wat ik het meest heb gedraaid en erg mooi vind. Zo zijn er kwalitatief heel hoogstaande albums die niet in mijn top 10 staan omdat ik ze te weinig heb gedraaid of er gewoon nog geen tijd voor heb gehad.
1.Eric & Magill – All those I know
2.Other Lives – Tamer Animals
3.Jonathan Wilson – Gentle Spirit
4.Amos Lee – Mission Bell
5.Wye Oak – Civilian
6.Abigail Washburn – City of Refuge
7.Middle Brother
8.Milk Carton Kids – Prologue
9.Iron & Wine – Kiss each other clean
10.James Vincent McMorrow – Early in the morning
Namen die het (net) niet gehaald hebben zijn: Elbow, Buddy Miller, Shelby Lynne, Bon Iver, Joe Henry, Das Pop.
Mijn beste nieuw aangeschafte cd niet van 2011 was voor mij Devendra Banhart – Recjoicing in the hands.
Verrassend lijstje David. Abigail Washburn zit wel in mijn top 50. Dankzij jou ontdekt. Dat was sowieso een mooie kant van jou dit jaar: aandacht voor dat wat het überhippe overstijgt. Dank daarvoor!
Dank 🙂 Blijf graag bijdragen aan wat het überhippe overstijgt. Zag trouwens net dat ik Low vergeten was om te noemen bij de namen die het net niet zijn geworden. Heb C’mon veel gedraaid dit jaar dankzij je tip. Zo vullen we elkaar toch mooi aan hier.
Ben blij dat Devendra Banhart het überhippe inmiddels overstijgt, kan ik het gewoon draaien 😉
haha, wie is dat, Devendra Banhart? 😉
mooie lijst trouwens, David. jij zit wat meer in de `traditionele’ hoek dan ik, maar wat een kwaliteit in deze lijst. Leuk dat Other Lives bij jouw ook hoog eindigt, en Iron & Wine is dan weer behoorlijk experimenteel. smaken verschillen, dat is duidelijk (verwijzing naar Kees’ grootste afknapper).
Ik wil het nog wel even toelichten. Ik vond The Shepherd’s Dog een mooi midden tussen Sam Beams oude stijl: ingetogen, fluisterstem, verhalende teksten en een vernieuwing in arrangementen. Maar op Kiss Each Other Clean is dat voor mij teveel doorgeschoten naar het laatste, terwijl kliekjesplaat Around the Well juist weer die ingetogen kant van Iron & Wine had laten horen. Daar hoopte ik blijkbaar teveel op. Neemt niet weg dat ik 100 keer liever Iron & Wine blijf horen dan… (ach, dat raadt u al)
ik prefereer ook de `oude’ sounds van I&W, wat niet wegneemt dat de nieuwste plaat wel zo zijn charme heeft. mijn jaarlijstje heeft ie in elk geval niet gehaald (nog niet de top 20), dat zegt wel wat.
Opmerkelijk, die nummer 1. Ik zit het nu even te luisteren (had dat nog niet gedaan). Best lekkere muziek, maar ook niet heel erg opvallend. Het is echte slaapkamer muziek, misschien dat je het daarom zo veel hebt geluisterd?
Des te eigenzinniger van je om deze onbekende artiest op nummer 1 te zetten.
Denk jij soms dat ik altijd op mijn slaapkamer zit of zo 🙂
Idd verrassende lijst, David! Ik ken de meesten wel van naam, maar je nummers 4 en 6 daadwerkelijk van muziek. Jouw nummers 1 en 10 ken ik helemaal niet zelfs; dus ook niet van naam. Gaan we daar nog recensies van tegemoet zien? Had trouwens verwacht dat Bon Iver en Buddy Miller hoger zouden eindigen bij jou.
1 heb ik genoemd in ‘mousique for free’. Is gratis 🙂 Kan ik inderdaad wel een recensie over schrijven. Over die laatste heeft Daniel D. geschreven. En tja, Buddy … een hele mooie cd, maar ik draai ‘m te weinig voor een top tien plek. Is echt een cd voor gelegenheden. En Bon Iver heb ik nog te weinig kans gegeven. Nog niet in bezit, dus vandaar.
op uw wenken bediend …
OK dan!
Ik vind die cd van Buddy Miller en z’n gitaarmaten bij iedere luisterbeurt mooier worden… Vind hem zelfs beter dan zijn voorgaande cd samen met Julie (Written In Chalk)
Ik vind m ook mooier dan written in chalk. Maar jij draait Buddy waarschijnlijk vaker?
Ja, ik vind het heel relaxte muziek voor ’s avonds in de auto.
we gaan hieronder lekker verder met ouwehoeren, ondertussen maak ik ff een nieuwe post, waar de lijstjes overzichtelijk onder elkaar kunnen komen. reageerders: graag jouw lijstje bij dat artikel toevoegen, het wordt hier wat te chaotisch met al dat gebabbel 😉
dat geouwehoer tijdens deze lijstjes is toch ook de charme ervan? ik zou als je alles hebt pas een overzicht plaatsen….want anders ben ik bang dat je post blijft aanmaken 😉
Hey Wil(le zur Macht): laat die Peter nou maar. Hij houdt van overzichtjes.
Zolang wij maar kunnen blijven oh-en. En wacht maar tot jouw lijst hier verschijnt…
Ben ik het mee eens, JW, we zijn niet voor niets de leukste muziek babbelbox van Nederland.
Maar omdat vast niet iedereen ervan houdt om al die comments door te moeten ploegen, hebben we in onderling overleg (en Kees heeft zich daar expliciet bij neergelegd) besloten om het toch maar zo te doen. Het is tenslotte ons blog, nietwaar 😛
oja het is absoluut jullie blog…het was enkel meedenken, suggestief…meer niet
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Pingback: Jaarlijstjes 2011 – laat je stem horen! « mousique
Goed dat Iron and Wine na de door Kees aangebrachte reputatieschade toch weer (enigszins) in ere is hersteld. Ook de aandacht voor het werkelijk prachtige album van Jonathan Wilson doet mij goed. Ik kan mijn top tien nog niet onder de aandacht brengen omdat deze eerst in Heaven gepubliceerd zal worden. Het valt me wel op dat er hier nauwelijks aandacht is voor metal en dubstep.
O ja, nee Kees (dat zou een fijne titel voor een liedje zijn), niet The Roots. Wel Shabazz Palaces. Was Drake’s album eerder verschenen dan had dit Take Care waarschijnlijk de plaats van Shabazz Palaces ingenomen. The Roots zijn me (nu nog) te hoekig terwijl het Sufjanparticle door de al te ver doorgevoerde uitrekking nu juist aan volume en massa heeft ingeboet en daardoor *gaap zeggen doet*… Maar vraagt u het mij morgen eens opnieuw.
Over The Weeknd (House of Balloons en Thursday) heb ik lang getwijfeld. Prachtig gepresenteerde vragen over de zin van het (hedonistisch) bestaan. Met de onvergetelijke zin: Got the walls kickin like they six months pregnant.
😉
Nou Wim, we worden alleen maar nieuwsgieriger, maar wij gunnen de Hemel (!) natuurlijk het eerste woord.
Bij de weg: vind jij die laatste van Iron & Wine dan wel top?
Ik noemde trouwens The Roots, omdat deze beter in het straatje van Daniel de Wolf passen, naar mijn bescheiden mening. Maar hij is het album nu aan het luisteren, zie ik. Dus wie weet volgt er nog een bespreking. Shabazz Palaces vond ik ook erg intrigerend en vernieuwender. Als jij trouwens gaap zegt bij die jazzrock passage van The Redford Suite, dan lijkt me dat jouw eigen oren teveel uitgerekt zijn…
The Weeknd heb ik zo goed als gemist, maar ja: dan werk ik meestal… Die vragen over de zin des hedonistischen bestaans vind ik dan wel weer boeiend.
Kees, hoe kan je een weekend zo goed als missen als je juist dan moet werken? Nu zou een glimlachicoon moeten volgen, maar hoe plaats je dat?
I and W? Nou, dat album is gegroeid. De band zien en horen (Cactus Festival dit jaar) heeft daaraan bijgedragen. Ik geloof dat JW eerder al de aandacht vestigde op de vergetelheid die de albums van de eerste maanden van het jaar aankleeft. Top? Ik denk aan ‘goed’.
Uitgerekte oren? Vanwaar deze plotselinge attaque? Kunnen we deze met behulp van de psychoanalyse aan een nader psychologisch onderzoek onderwerpen? Een oor verwijderen? Deed een zeker (t)rotsmannetje dat al niet eens eerder? Dit zijn me nogal doldrieste maatregelen voor een weekendwerker. Ook hier had een rijtje glimlachiconen niet misstaan.
Ik luister nu Pinch & Shackleton. Mooi!!!!
Ha Wim, het is hier anders converseren dan op een terrasje in Berg op Zoom… Mooie typering met dat rotsmannetje, want ik heb me altijd behoorlijk in Petrus herkend. Hier ben ik inderdaad soms wat fel, scherp op de snee, maar vooral een bezem door al te veel vanzelfsprekendheid en elkaar napraterij… (ik voel ze alweer komen). Nu kan ik van dat laatste jou niet betichten, want je hebt een zeer originele kijk op de muziekkunst. Terzake: ik vind die Redford Suite gewoon wel heel mooi gedaan. Waarbij natuurlijk wel gezegd moet worden dat het origineel van Sufjan in z’n eenvoud het allermooist is.
Apart, ik heb I & W zelf nooit live gehoord, maar ik hoor van vele kanten, dat hij live wat tegenvalt (ha, over napraterij gesproken; bijna viel ik in mijn eigen zwaard). Nu zou de ambiance van Brugge – wat een prachtige stad is dat! – wel het allerbeste in hem naar boven hebben kunnen halen. Ik zal het album toch nog eens onder het stof vandaan halen; het is inderdaad wel een gansche tijd geleden.
glimlachicoon? eerst een : dan een – en dan een )
Wil je hem laten knipogen dan doet je eerst een ; en de rest is weer hetzelfde. Gaat het zo lukken, mijnheer de psycholoog?
Filosoof lijkt me beter op zijn plaats. 🙂 Ik bedoel natuurlijk zo’n icongrafisch smoeltje zoals peTer dat gebruikt. Die gestreeptehaakpuntjestechniek is sedert de Bataven een beproefd middel om grappen tot grollen te maken. Jazeker, men ziet vaak wel het zwaard waar men in dreigt te vallen, maar ziet men ook het zwaard dat boven het hoofd bungelt? Een veeg uitdelen is de bezem door de vanzelfsprekendheid halen. Zo nu weer terug naar de esthetica van de achttiende eeuw. Het ‘interesseloses Wohlgefallen’ uit Kant’s tweede Kritiek. Wat zou hij het hoofd schudden bij het lezen van onze opinies en meninkjes…
en ; gevolgd door – gevolgd door ) geeft 😉
Kant zou waarschijnlijk net begonnen zijn aan zijn tweede dagelijkse wandeling door Koningsbergen, al fluitende een fugaatje van Bach o.i.d.
Rest mij nog één intrigerende vraag: Wat is dat zwaard van Damocles in dezen?
Gegroet, Willem van Ockham (die had immers ook iets met scherpe voorwerpen). Ah, dat vraagt om een clipje:
Fraai lijstje, Daan! Met ook een behoorlijk Nederlands gehalte. En dat is ook mooi! Er wordt hier gewoon goede popmuziek gemaakt. Alleen die Charles Frail met z’n gezemel trek ik niet. Maar dat had ik hier al eens eerder en ook beargumenteerd geponeerd.
En ik heb nog immer spijt dat ik het concert van Sufjan in Lampiesstad heb gemist.
Trouwens over tips gesproken: jij tipte ons ooit met King Creosote en Jon Hopkins. Waarvoor ook dank!
Charles Frail: ik heb van Minco een promo gekregen (download) en nu ik het een aantal keer geluisterd heb moet ik zeggen dat ik het steeds meer ga waarderen. Je moet even door de Antony-gelijkenis heenluisteren, dan valt er nog wel het een en andere meer te ontdekken aan deze artiest. Ik zal er binnenkort een recensie over schrijven; ik zeg bij voorbaat al dat je het niet met me eens hoeft te zijn, Kees, maar dat is een open deur. Ik hoop dat je deze artiest nog eens een kans geeft, het is te gemakkelijk om hem slechts als Antony-kloon af te serveren, dat doet hem geen recht.
Mooie, originele lijst Daan! Ik ken niet alle namen, mijn collegae hier wel waarschijnlijk. Ik was wel verrast dat je Ponoka zo hoog hebt staan. Die moet ik toch eens gaan luisteren (en lezen)!
@Peter @Kees: goed dat er een recensie van Charles Frail geplaatst is. Zijn stem is heel erg Antony, maar ik vind zijn muziek voor de rest (vooral door de field recordings en het gitaarspel) een andere sfeer uitstralen.
@David: ik heb het reacties geven graag gedaan!:) Zal in 2012 ook nog veel gebeuren.
@Daniël de Wolf: Ponoka maakt vooral erg fijne liedjes. En samen met het boek is het gewoon een erg bijzondere release. Aanrader dus.:) Dit jaar heb ik Eels ontdekt. Ik kan horen dat Ponoka hierdoor beïnvloed is. Hoewel Ponoka lang niet zo zwartgallig is.
@ Daan, zeker is Ponoka door Eels beïnvloed, maar ik meen een even grote invloed van Grandaddy waar te nemen – toevallig ook een favoriete band van mij, maar dat is hier – om Reve te citeren – ‘niet onopgemerkt gebleven’!
Ik weet niet of Rolf het zo terugleest, maar jouw jaarlijstje is ook mooi. Een aantal albums die ik zelf ook hoog heb staan. Sowieso is het wel een Mousique-achtig lijstje, als ik het zo zeggen mag 😉
Okee, een heel lijstje dat gaat me een dag nadenken kosten maar mijn absolute favoriet van dit jaar: Arcade Fire-The Suburbs!!! En een weergaloos concert van hen in de HMH afgelopen september!
Op nummer 2 denk ik: Fleet Foxes-Helplessness Blues.
Ow, sorry: A F is van 2010…
(Mijn eeraste reaktie is weggevallen! Ik zei dus:)
Okee, ik doe mee, een heel lijstje kost me een dag of 2 nadenken, maar mijn absolute favoriet dit jaar is Arcade Fire-The Suburbs!! En een weergaloos concert van hen in de HMH afgelopen september!
En nummer twee is denk ik Fleet Foxes- Helplessness Blues.
En daarna kwam ik er dus achter dat AF van 2010 is. Ach ja, who cares.
Ha Jolien!
We zijn niet zo streng hoor! Als The Suburbs jouw nr 1 van 2011 is, dan is-ie dat!
En 2 dagen nadenken, dat kan nog best… Hebben wij ook (minstens) gedaan! 😉
1 Devotchka – 100 lovers
EEn tweede poging maar dan met mijn volledige top 10:
1 Devotchka – 100 lovers
2 Girls – Father Son Holy Ghost
3 M83 – Hurry up, we’re dreaming
4 King Creosote & Jon Hopkins – Diamond Mine
5 The Black Keys – El Camino
6 Jamie Woon – Mirrorwriting
7 Heather Nova – 300 Days at Sea
8 Tom Waits – Bad as Me
9 Lisa Hannigan – Passenger
10 Bon Iver – Bon Iver
Hoi Rik,
Verrassend jouw lijst hier… 😉
Wat leuk dat je Devotchka bovenaan hebt. Ik vind het ook best een goede plaat, maar vind nog steeds How it ends beter. Maar het blijft gewoon een goede band. Ik zou ze wel eens live willen zien.
M83 staat nog op mijn lijstje evenals The Black Keys. Girls is zo goed als langs mij heengegaan. Maar ja, er verschijnt ook zoveel!
Dank Rik! Ik kopieer jouw lijst ende bijdrage van Jolien hierboven ook even naar onze recentere lijstjespost hier: https://mousique.wordpress.com/2011/12/08/jaarlijstjes-2011-laat-je-stem-horen/#comment-5320; dat is wat overzichterlijker.
Weet niet of ik aan de 10 kom, ik kan er niet zo goed tegen ál te veel nieuwe muziek te luisteren, ge moet dat doseren weet u, en vooral niet vergeten te blijven luisteren naar wat er allemaal al voor moois IS, dus…
zet ik op nummer 3: The Temper Trap-Conditions, en op nummer 4 een echte oldie maar veeeeel (weer) geluisterd dit jaar: Bob(toen hij nog kon zingen)Dylan, Blood on the Tracks!!!
Wordt misschien vervolgd.