nieuwe releases december 2011

De jaarlijstjes, moeilijk moeilijk moeilijk. De mijne is inmiddels al weer af, maar op de valreep ontdek ik nog een paar gouden kanshebbers die er helaas dus niet meer in zullen komen. Daarom zetten we ze hier nog maar even apart in het zonnetje: nieuwe albums van A.A. Bondy, Richard Buckner en Kate Bush. Daarnaast vind je onderaan dit artikel nog een paar links naar reviews van anderen over interessante releases.

A.A. Bondy – believers

Van deze singer/songwriter had ik nog nooit gehoord, terwijl hij blijkbaar toch al twee puike albums had uitgebracht, waarop een mix van Southern Rock, Delta Blues en Americana te horen was. Met zijn nieuwst album, Believers, slaat hij duidelijk andere wegen in. Het is meer poppy, maar hij heeft niettemin de sombere apocalyptische ziel van zijn Americana behouden. Meteen vanaf de eerste tonen van opener The Heart Is Willing ben ik gegrepen. Dromerig en bij vlagen hypnotisch gitaarwerk, een bijzondere melancholieke warme stem, en de invulling van de sober opgezette songs is precies voldoende. Het album is opgenomen in Los-Angeles met producer Rob Schnapf (Beck, Elliott Smith), Ben Lester op drums en pedal steel en Macey Taylor op bas. Naast The Heart Of Willing zijn Skull&Bones, Surfer King, The Twist en het lome Drmz sterke liedjes.

Wat ik zo knap vind aan dit album is dat het onmiskenbaar het soort angstig onrustgevoel ademt dat zo eigen is aan het tweede decennium van de 21e eeuw zonder dat er heel duidelijk verwezen wordt naar bepaalde thematiek (politiek, economie, klimaat, etc.). Believers is een groeialbum dat niet meteen al zijn geheimen prijs geeft, maar na verloop van tijd wordt het een album om heerlijk in te zwelgen, het is als een spons die al je negatieve gevoelens in zich opneemt en je tenslotte nog met een zacht duwtje de onzekere toekomst instuurt.

(Believers, release nov. 2011, is nu te beluisteren op de luisterpaal)

Richard Buckner – our blood

Onder liefhebbers van roots/alt. country/americana geldt Richard Buckner al jaren als een constante factor. Justin Vernon (aka Bon Iver) is verklaard fan, en de man heeft samengewerkt met een keur aan muzikanten, waaronder leden van Calexico, Giant Sand en Tortoise. Op dit album spelen Steve Shelly (Sonic Youth) mee op drums en Buddy Cage op pedal steel. Ondanks deze indrukwekkende cd is het de beste man tot nu toe niet gegeven om naar een groter publiek door te breken.

Our Blood is een americana-plaat zoals het hoort: spaarzaam gitaarwerk, de triestige stem van Buckner; de liedjes kleine huishoudelijke drama’s, doordrenkt met whiskey en wanhoop. Eerlijke eenvoud, wars van modes maar daardoor ook persoonlijk en authentiek, van begin tot eind een sterk album dat je gewoon moet horen. Als americana de verheerlijking van de persoonlijke ellende van de artiest is (en dat is het vaak), dan is Buckner de koning.

(release: aug. 2011)

Kate Bush – 50 words for snow

Toen ik hoorde dat Kate Bush een nieuw album uit had was ik niet meteen enthousiast. Integendeel, ik heb het over het algemeen niet zo op nachtegalen, ook al zijn ze nog zo goed als miss Bush. Toen ik op een bepaald moment toch wat tracks hoorde langskomen van 50 Words For Snow, werd ik wel enthousiast, in eerste instantie niet eens beseffende dat ik Kate Bush hoorde. Een onbevooroordeelde nieuwe kennismaking, zou je kunnen zeggen 😉

50 Words For Snow bevat de typische Kate Bush thematiek: vage spiritualiteit, geesten en mystiek. Maar dit keer geen hinderlijke synthesizers of andere afleiding; haar bijzondere stem, eigenzinnige pianospel, en ingetogen percussie (Steve Gadd). That’s it. En het is mooi. Stemmig. Sereen. Haast klassiek. Ik vergeet de vage mystiek, die interesseert me geen reet. Ik vergeet het nachtegaaltje van de 3-minuten hitjes. Ik omarm tot mijn eigen verbazing deze slepende, ontroerende, pijnlijk mooie muziek. Want die muziek, dat is de ware mystiek.

(release: nov. 2011)

Andere interessante releases: