Mousique Rarities

/ 28 oktober 2011

Laten we het eens hebben over bizarre muziek. Nee, dan
bedoel ik niet het commentaar van mijn kinderen op de ‘rare papa’ muziek, maar échte bizarre muziek. Muziek die ons Mousiquanten nog kan doen schudden op onze notenbalken. Muziek die je verbijsterd doet staren naar je cd speler of naar je computerscherm. Deze cd kwam ik tegen en was even flabbergasted om maar een mooie term te gebruiken.

Deze cd volgt het leven van een varken. Ja, u hoort het goed, een varken. Van geboorte tot dood. Van eerste schreeuw tot de eetgeluiden van mensen die hem uiteindelijk oppeuzelen. In geluidsfragmenten geremixed met flinke beats en effecten. De boodschap is dat een varken meer is dan som der gehakte onderdelen.

Deze cd is gemaakt door Matthew Herbert, geen kleine jongen want hij werkte oa met Ridley Scott, Bjork, REM, Yoko Ono e.a.

Het grappige is dat ondanks de bizarre klanken en het vreemde thema, ik toch bleef luisteren. Een soort onbedwingbare nieuwsgierigheid. Mijn conclusie is dat bizar niet gelijk staat aan slecht, maar of ik dit soort ‘spek’takel ooit in mijn kast zal hebben staan …

Gooi je eigen ‘rarities’ in the comments en ik ben benieuwd of we een mooie lijst kunnen maken.

Gerelateerde artikelen

90 gedachtes over “Mousique Rarities”

  3. Leuk item, David! Dit is nog eens anders dan ‘Animals’ van Pink Floyd… Hoewel ik dit nummer van Herbert nog niet eens zo heel extreem vindt klinken (maar ja, ik ben qua metal bijvoorbeeld al wel het één en ander gewend…).
    The Flaming Lips kunnen er ook wat van. Ze maakten ooit een album ‘Zaireeka’ dat uit 4 cd’s bestond, die je tegelijk moest afspelen. Hun laatste bizarre stunt is een song van 6 uur: http://flaminglipssixhoursong.com/
    Vind je dit te lang, dan doen we een ander bizar nummer van deze freaks (met als gastvocalist: Karin O van The Yeah Yeah Yeahs):

      • Heb je het over die 6 uur of 2 minuten song? 😉
        Die 2 minuten song komt van ‘Embryonic’, waarin The Flaming Lips na hun ‘redelijk’ gestileerde periode terugkeren naar de psychedelische gekte. Dat levert prachtige momenten op, maar evenveel onsamenhangende chaos. Net wat je wil…

  4. Alsof de duvel er mee speelt. Ik druk het filmpje aan, spoel ‘m door naar ongeveer 2 minuten, ik druk op pauze omdat ik het echt niet trek. Maar… hij blijft maar door gaan. Ik vind het verschrikkelijk, ik wil het stoppen!! Nu!! Aargh..! Dan na ongeveer een halve minuut bedenk ik me dat ik het geluid ook kan uitzetten. Zucht.

    • Ik vond het wel een lekker nummer… Doe ik een ander varkensnummer voor jou (ook een fijn clipje 😉 ):

      • volgens mij heeft Tom Waits hier inspiratie uit gehaald voor zijn nieuwste…

        Sparklehorse was erg goed in het maken van dit soort intrigerende teringherrie, en daarna weer met een gevoelig liedje komen. die contrasten waren bijzonder. ik heb hem in die tijd eens als voorprogramma van Radiohead gezien. blies ie eers bijna het geluidssysteem op, en daarna iets met een cello, bloedmooi. jammer dat de man er niet meer is…

      • Ja, die teringherrie zat vooral op de eerste twee cds. Het werd steeds meer ingetogen. Was dat die keer dat hij in rolstoel op het podium verscheen? Ik heb hem helaas nooit live gezien. Mark Linkous is wel één van mijn helden.

  5. Wel eens van Sunn O))) gehoord? Zij zijn de meesters in de ultratrage en lange drones. Dit wordt ook op zulk idioot hoog volume gespeeld, dat je ingewanden door elkaar gemixt worden en je broekspijpen gaan wapperen. Hier een mooi voorbeeld uit een prachtige kerk:

      • Ik vind dit een heerlijke categorie! Ik kan me ook niet anders voorstellen dat JW dat vindt. En Peter is volgens mij verdwaald in z’n bizarre muziekwereld. Daniel Drost zit natuurlijk alleen maar van die lieve gospel te draaien samen met z’n vrouw…

  6. En Mogwai kan ook lekker ontsporen, hier het tweede deel van ‘My Father, My King’ (enige Mousique-maten doorstonden ooit op een avondje het hele nummer). Meedogenloze noise:

  7. En wat dachten jullie van ‘My Life in the Bush of Ghosts’ van Brian Eno en David Byrne? Hier op maakten ze als één van de eersten gebruik van samples en field recordings. Op het laatste gebied ook geluidsfragmenten van glossolalie uit een Pinksterkerk en een duivelsuitdrijving. Dat maakt de plaat behoorlijk heftig en buitenissig zo nu en dan. Neem ‘The Jezebel Spirit’. Het klinkt als een swingend nummer, maar de woorden zijn heftig…

  8. Nog eentje dan – om het af te maken -. Dit keer van Einstürzende Neubauten (mooie bandnaam!). Zij gebruiken allerlei bizarre muziekinstrumenten – buizen, blikken, platen, machines, enz. – waardoor het heerlijk industrieel wordt:

  9. Valt de nieuwe van Coldplay ook in deze categorie?
    Ik las dat ze geprobeerd hebben hun cd onder hypnose op te nemen, ook weer op aanraden van Eno. Maar dat mislukte.

  10. Dan Deacon is ook een prettig gestoorde gast. Hier één van z’n leukste nummers ‘woof woof’. Optredens van hem lopen ook behoorlijk uit de hand. Daar nog even een voorbeeldje van.

    • Dan Deacon kan met zijn woof woof ook meteen naar Mousique voor kinderen. Zo te zien zou hij het goed doen op kinderfeestjes 🙂

  11. Laat ik voorop stellen geen muziek té bizar te vinden, maar een beetje van opzij kijkend heb ik wel wat bizarre dingen (Sunn 0))) (live ook verpletterend) is er al dus hier something completely different:

    later meer, want nu weer naar peTer luisteren

    • Mwah, JW. Ik weet het niet. Die eerste vind ik behoorlijk puberaal en de rest van de bijdragen vind ik toch echt een beetje te duister. Heb je niet iets ‘verheffender’ bizarre muziek?

    • Nummer 2 en 3 kan ik niet luisteren. Vreselijk donker. Kun jij daar ‘van opzij’ 😉 wel naar luisteren of ligt dit ook buiten jou veld van interesse?

      • Nee, Sunn O))) is ook niet lichtgevend, maar hier wordt m.i. wel erg gekoketteerd met het demonische en daar ligt voor mij een grens.

      • butthole surfers vind ik ronduit geniaal
        sleeping dogs wake is een restje uit mijn gothic periode, maar vind ik nog steeds erg goed

        3 is ronduit stupide, maar wel bizar…en daar ging het om; ik heb ze ooit live gezien op een festival en lach echt in een deuk om die band…hoe ze zichzelf serieus namen was hilarisch

        nummer 4 vind ik een soort harde shoegaze en dat dig ik wel

  13. hier alvast een van Eliane Radigue:

    is wel een van haar meest toegankelijke liedjes, maar past toch net in deze rubriek, dacht ik zo 😉

  14. mag dit ook?

    niet echt bizar, maar wel apart. Soul-Junk doet soms wel hele vreemde experimenten, maar dit is vooral gewoon mooi. Nog een eigenaardige gewoonte van de band: ieder album krijgt een jaartal als titel. deze is van 1951.

  15. Dat Soul-Junk ken ik dan weer wel, althans van een kerstcompilatie van Familyre Records. Het is zeker apart, dus daarom goedgekeurd (Kees, 1969).

  17. dit is een vriend van me, ook aardig bizar: skinfiltr8r

    volgens mij was dit in Bitterzoet, en als dat zo is dan zijn de videobeelden van mij hand 😉

      • net zo vaak als andere muziek, weinig dus

        Foetus is een genie! The Residents zijn mijn alltime lievelingen (ik heb ongeveer 100 albums van ze) en Ween is uitgegroeid tot een gerenommeerde indieband.

        ik had er nog 3 geplaatst maar die zijn onderwater opgesnoept

    • Mooie keuze dit. Boegies is geweldige pretpunk, niets meer en niets minder. Het valt me trouwens op dat het dierenrijk tot nu toe genoeg bizarre muziek oplevert.
      Die spookachtige Revolutionary Army of the Infant Jesus zingen als een Engels koor, prachtig.
      En die Diamanda Galas weet ik niet helemaal, is het nu een soort gospel, een gebed? Die plaatjes tijdens het liedje doen weer denken aan een zwarte mis. Ik weet het niet.

      Nog even een stukje bizarre dierenmuziek dan, in dubbele zin:

  25. Daniel Johnston mag hier natuurlijk niet ontbreken – echt outsider-muziek – doe ik er gelijk een mooie cover van Johnston’s ‘King Kong’ door Tom Waits bij:

  26. Trouwens, bij het label Asthmatic Kitty van Sufjan Stevens zit ook genoeg gekte. Een kleine staalkaart:

  27. had ik al gezegd dat ik 4’33 van John Cage erg mooi vind. het stuk is eigenlijk geschreven voor piano, maar de orkestversie is ook erg mooi:

    😉

  32. Bizar zijn ook liedjes die alleraardigst en vol tederheid beginnen om dan halverwege opeens behoorlijk te ontsporen. Een mooi voorbeeld is ‘Rain will come’ van Castanets. Ik weet nog goed dat ik dat de eerste keer hoorde – het is ook nog eens het beginnummer van album ‘In the Vines’. Aanvankelijk is het een mooi folkliedje met een tokkelende gitaar, waarover heen Raymond Raposa zijn tekst mompelend zingt. Maar dan bij 2.20 minuut komt er een soort tandartsboor binnen die ook niet meer verdwijnt. Het martelt je trommelvliezen én zenuwen…

  34. Deze zal ook wel weer te duister zijn, maar Skinny Puppy (hier met Alien Jourgensen van Ministry) maakte met dit nummer een ware, bizarre dansklassieker op de alternatieve dansvloeren:

    • nu klinkt het ineens als een wedstrijd….maar ik ben blij verrast met al die andere bizarre muziek, omdat ik zelf vind er maar van 1 kant tegenaan te kijken….

      • Ha, toch weer het laatste woord… Maakt me wel weer benieuwd naar wat die ene kant van jou dan precies is. Ik heb een vermoeden…

      • Nou ja, ik vind zoals ik eerder aangaf niet zo snel iets bizar. Wat ik nu aanvoer is vooral de meer duistere en tevens humoristische kant, waarvan ik vermoed dat deze bizar overkomt. Zelf heb ik niet zoveel op met het duistere en ervaar veel van die muziek ook niet zo, maar ik zit in een donker hoekje met wat ik bijdraag (op de boegies en mr john dowie na). Ik zou in deze categorie niet snel op een Castanets, Soul Junk of Matthew Herbert komen en dat maakt het zo interessant. Aan de andere kant hoop ik dan dat bijvoorbeeld zo’n uitschieter van Yello ook weer weet te verrassen….en ja er zullen ongetwijfeld dingen tussen zitten die niet gewaardeerd worden, maar de categorie is “bizar” en niet “aangenaam geluid”.

  36. Baas boven baas. Ik begon mijn bijdragen hierboven met The Flaming Lips. Ze hebben nu een nummer van 24 uur!!! Hier te beluisteren: http://flaminglipstwentyfourhoursong.com/
    Ik aarzel nog even… Voor hen met een zéér ruime beurs: je kunt het nummer ook kopen op een usb-stick met bijbehorend doodshoofd. Kosten: 5000 dollar (inclusief verzendkosten, dat dan weer wel).

  37. Alle gekheid op een stokje:

    http://flaminglipstwentyfourhoursong.com/

    The Flaming Lips zenden momenteel een 24 uur durende song uit op het internet. meeluisteren gaat niet meer, maar je kunt altijd nog voor $5000 een echte menselijke schedel bestellen met ingebouwde harddrive om thuis naar het nummer te luisteren. echt waar!

    • Hé Peter, dat had ik dus vanmorgen al geschreven… Eén reactie voor jou… Twee zielen…

      • haha, grappig, had ik niet eens gezien. inderdaad: twee zielen… of we hebben gewoon dezelfde sites in onze feedreader staan…

  38. Feedreader? Ik doe niet aan voetzoolreflexologie…
    Volgens mij was het Pitchfork… of niet? Ik heb vanmorgen trouwens nog wel een heel klein stukje geluisterd, maar de dageraad en zonsondergang heb ik niet gehaald…

    • en, was het wat? het is natuurlijk een leuke gimmick, maar een stuk van 24 uur kun je natuurlijk geen liedje meer noemen, en ik kan me ook (bijna) niet voorstellen dat het 24 uur lang spannend blijft…

      • Nou, die ene hele minuut die ik geluisterd heb, was best intrigerend, maar ik bedacht me: dat ga ik toch niet redden. En… ik moest mevr. Sara Groves ook gaan luisteren van überfan Daniel. Tja, en bij zo’n roeping moest ik die vlammende lippen laten voor wat ze waren. Wie weet, duikt er nog ergens een streampje op of zo…

Reacties zijn gesloten.