Recensie: James Vincent McMorrow – Early in the morning

Als je voor in je cd-boekje schrijft dat je je teruggetrokken hebt in een strandhuisje om de verlatenheid te zoeken en muziek te schrijven, en dat deze cd het resultaat hiervan is, begint het verhaal me erg bekend voor te komen. Als ik de cd luister en de stem lijkt ook nog eens verdacht veel op die van Bon Iver, dan kun je bijna spreken van epigonisme. Toch triggert de muziek me en ik besluit de gok te wagen en de cd mee te nemen.

Geen slechte keus, want de muziek beklijfd, sterker nog: ik blijf de plaat opzetten, thuis en in de auto. Hoewel de stem en het verhaal eromheen erg op dat van Bon Iver lijkt, is dat met de muziek niet zo. Hoewel het allebei als folk is te classificeren, is de muziek van McMorrow voller. Qua teksten, tempo, arrangementen en in die zin klinkt de muziek ook niet zo desolaat als die van de eerste Bon Iver. De debuutplaat van deze singersongwriter uit Dublin staat vol met mooie liedjes. Het terugtrekken in een afgelegen hutje heeft zijn effect gehad op zijn teksten, want er is veel sprake van reflectie en keuzes om zaken achter zich te laten en verder te gaan. Ook is de Ierse (lees: katholieke) achtergrond goed te merken in nummers als We don’t eat:

If this is redemption, why do I bother at all
There’s nothing to mention, and nothing has changed
Still I’d rather be working at something, than praying for the rain
So I wander on, till someone else is saved

I moved to the coast, under a mountain
Swam in the ocean, slept on my own
At dawn I would watch the sun cut ribbons through the bay
I’d remember all the things my mother wrote

That we don’t eat until your father’s at the table
We don’t drink until the devil’s turned to dust
Never once has any man I’ve met been able to love
So if I were you, I’d have a little trust

Two thousand years, I’ve been in that water
Two thousand years, sunk like a stone
Desperately reaching for nets
That the fishermen have thrown
Trying to find, a little bit of hope

Me I was holding, all of my secrets soft and hid
Pages were folded, then there was nothing at all
So if in the future I might need myself a savior
I’ll remember what was written on that wall

That we don’t eat until your father’s at the table
We don’t drink until the devil’s turned to dust
Never once has any man I’ve met been able to love
So if I were you, I’d have a little trust

Am I an honest man and true
Have i been good to you at all
Oh I’m so tired of playing these games
We’d just be running down
The same old lines, the same old stories of
Breathless trains and, worn down glories
Houses burning, worlds that turn on their own

So we don’t eat until your father’s at the table
We don’t drink until the devil’s turned to dust
Never once has any man I’ve met been able to love
So if I were you my friend, I’d learn to have just a little bit of trust

Een van de mooiste nummers van het album, maar ik moet zeggen dat er sowieso nauwelijks zwakke nummers op staan.  If I had a Boat, Hear the Noise that Moves so Soft and Low, Sparrow and the Wolf, Breaking Heards, en ga zo maar door; allemaal sterke, mooie liedjes. Hoewel ik vreesde met een copycat te maken te hebben, blijkt McMorrow een zeer begenadigd songwriter, tekstwriter en muzikant te zijn. Give it a shot zou ik zeggen.

Beoordeling: 8/10