Gemist in 2013 (1)

Aan het begin van dit jaar merk ik dat er in 2013 een aantal albums zijn uitgekomen waar ik niet aan toe ben gekomen, mooi voor mij dat er nog zoveel moois te ontdekken valt en dat wil ik jullie niet onthouden. Daarom een aantal korte besprekingen van albums uit 2013 die ik toch de moeite vind.

Stay Gold – Ozark Henry

Piet Goddaer, beter bekend als Ozark Henry kwam in 2013 met een album dat ik ondanks dat ik flitsen hoorde die ik erg goed vond nooit de aandacht heb gegeven die een album van Goddaer verdient. Evenals voorganger The Soft Machine klinkt het album toegankelijk zonder plat te worden. Opvallen vind ik vooral de samenwerking met zangeres Amaryliss Uitterlinden. De combinatie van de stemmen van Uitterlinden en Goddaer en de ruimtelijke productie geven het hele album een zeer eigen sfeer mee zonder dat het moeilijke muziek wordt. Single “I’m Your Sacrifice” schopt het zelfs tot Radio2 zomerhit van 2013. Ik vind het een mooi album geworden met muziek die genoeg body heeft om niet te slap te zijn en tegelijk zo makkelijk wegluistert dat er meerdere radio hits vanaf kunnen komen.

I’m your Sacrifice:

Incurable Romantics:

Daan – Le franc Belge

Daan heb ik dan wel drie keer live aan het werk gezien waarvan ook twee concert besprekingen op onze site te vinden zijn, ik heb de cd tot nu links laten liggen kwa bespreking. Bij deze toch een aantal woorden over deze plaat, die overigens wel in mijn jaarlijst over 2013 staat. Le franc Belge is een plaat waarin Daan zicht heeft laten inspireren door muziek uit zijn jeugd. De jaren 70, Franse Chansons, Rockkelders en Rokerige nachtclubs, Daan smeed deze “ nostalgische” sounds tot een relevante sound. Soms rockend dan weer croonend en altijd met flair.

Daan stelt de nieuwe plaat voor:

Artic Monkeys – AM

Ook deze plaat vind ik fijn, lekker recht toe recht aan. Catchy rockende pop muziek. Opener “Do you wanna Know” zet de toon lekker Brits en opstandig. Vernieuwend nee dat zeker niet, lekker dat zeker wel. One for the Road is de tweede met hit potentie op deze plaat, een Studio Brussel plaat bij uitstek. Geen gedoe gewoon muziek die je af en toe nodig hebt denk ik. En Why You only Call me when you High (nu een net op Studio Brussel) is echt zo’n nummer waarvoor ik de autoradio harder zet…